U ciapierašniaj ekanamičnaj situacyi, kali rynki pieranasyčanyja, vytvorcy zmušanyja šukać sposab pryciahnuć uvahu spažyŭca da svajho tavaru. Ciapier vytvorca musić dbać nie tolki pra jakaść tavaru, ale i pra zapaminalnuju nazvu, brend, jaki dazvalaje zavajoŭvać novych klijentaŭ i «trymać» starych.
U Biełarusi brendavy markietynh raźviŭsia ŭ siaredzinie
Viadoma da «Čaradzieja» byli i inšyja «histaryčnyja» nazvy: naprykład pładovaje vino adnaho ź miascovych zavodaŭ, nazvanaje ŭžo ŭ honar prababuli Čaradzieja, Rahniedy. Brendam toj pradukt nazvać ciažka — vytvorcy, peŭna, najmienš dumali pra raźvićcio marki i jakaść. Vino źnikła ŭ čas čarhovaj chvali pierajmienavańniaŭ, jakija hetak lubiać ładzić našyja vinazavody. Adnak u kalektyŭnaj pamiaci toj vyrab zastaŭsia: na Barysaŭščynie pituščych žančyn dahetul kličuć «rahniedami».
Na staražytnych kniaziach biełaruski vytvorca nie spyniŭ pošukaŭ kandytataŭ na brend. Heta my pra majanez «Kupałaŭski», jaki vypuskaŭsia ŭ tym samym Barysavie. Šmat chto z spažyŭcoŭ aburyŭsia: jak možna prynižać honar nacyjanalnaha paeta, źmiaściŭšy jaho imia na majanezie. Dziŭna, što imiony inšych słaŭnych synoŭ Baćkaŭščyny na ałkaholnych vyrabach tak nie biantežać.
Zrešty, kolki hadoŭ tamu ŭ Biełarusi sprabavali rabić harełku «Šahał». Svajaki mastaka, jakija, ŭ adroźnieńni ad naŭprostych naščadkaŭ staradaŭnich kniazioŭ, nie źvialisia, padali na vytvorcu ŭ sud. Vytvorčaść «Šahała» daviałosia zharnuć. Chacia dadamo, što ŭ susiedniaj Polščy ŭžo kolki hadoŭ bieśpieraškodna robicca harełka «Šapen», i častka prybytkaŭ ad jaje prodažu idzie ŭ kulturny fond imia samoha kampazitara.
Uziali ŭ markietynhavy abarot i niekaranavanych karaloŭ Biełarusi — znakamity rod mahnataŭ Radziviłaŭ. Na pryłaŭkach źjavilisia chleb «Radziviłaŭski», vino Radzivill (naŭmysna ci nie, nazva była napisanaja praz «v», a nie praz «w», nie raŭnujučy jak na padrobkach koliś pisali nie Adidas, a Adias). A jašče paŭstali «radziviłaŭskija» handlovyja centry,restarany i sietka supiermarkietaŭ z, tak by mović, arystakratyčnym radavodam. Z apošnich navinak radzivilijady — minieralnaja vada «Radziviłaŭskaja» i sok vytvorčaści Kleckaha kansiervavaha zavoda sa słohanam na pačku: «U najlepšych tradycyjach Radziviłaŭ». Kleck i sapraŭdy niekali naležaŭ hetaj słavutaj siamji. Temu ž najaŭnaści tam apielsinaŭ u daŭnija časy taktoŭna abminiem.
Jašče adno słaŭnaje imia, jakoje pačynaje hrymieć u biełaruskich brendach — Vitaŭt. Pieršaj łastaŭkaj była ružovaja šampań «Kniaź Vitovt», vypuščanaja minskim zavodam ihrystych vinaŭ. Źjaviłasia jana, vidać, ź mierkavańniaŭ šmatviektarnaści, adnačasova z «Moskvoj Złatohłavoj». I voś ciapier — kali łaska: pa maršrutach Vilni budzie chadzić «Vitaŭt», biełaruski tralejbus.
Pakul siarod sotni samych mocnych biełaruskich brendaŭ, sotni samych mocnych biełaruskich brendaŭ pavodle viersii ukrainskaha ahienctva MPP Consulting, imionaŭ histaryčnych postaciaŭ niama. Adnak rekłamist Andrej Hniot ličyć, što nazyvać tavary znakavymi nazvami biełaruskaj historyi — prybytkoŭna. Marki, što padymajuć na ščyt toje ci inšaje histaryčnaje imia, vyłučajucca niezvyčajnaściu i niezaciahanaściu na ajčynnych i zamiežnych rynkach. U dadatak Andrej Hniot ličyć, što nazyvańni praduktaŭ pavodle nacyjanalnych hierojaŭ robić svoj pasilny ŭniosak u spravu nacyjanalnaha samaŭśviedamleńnia. «Dzicia, jakoje pračytała nazvu „Vitaŭt“ na bampiery tralejbusa, budzie patrabavać ad baćkoŭ tłumačeńnia, chto taki Vitaŭt. — kaža Andrej Hniot. — I baćki prosta pavinny buduć raspavieści choć što pra kniazia i jaho rolu ŭ historyi».
