30 červienia pajšoŭ z žyćcia zasłužany artyst Respubliki Biełaruś Siarhiej Kraŭčanka. Ab hetym paviedamlaje Tut.by sa spasyłkaj na administracyju Kupałaŭskaha teatra.
Siarhiej Kraŭčanka naradziŭsia 13 maja 1949 hoda ŭ Minsku. Jašče ŭ škole atrymaŭ mianušku Artyst. Adrazu paśla zakančeńnia teatralnaha fakulteta Biełaruskaha dziaržaŭnaha teatralna-mastackaha instytuta pa śpiecyjalnaści «Akcior dramy i kino» (kurs U. Małankina) pryjšoŭ u Kupałaŭski teatr, jaki bolš za 40 hod nazyvaŭ svaim rodnym domam. Aktor uvajšoŭ siudy chłopčykam z «Punsovaj kvietačkaj» i «Raskidanym hniazdom», a potym chutka staŭ u adzin šerah sa šmatlikimi znakamitymi kupałaŭcami.
Litaralna ŭ mai artyst adśviatkavaŭ 65-hodździe. Za apošni hod jon syhraŭ premjeru za premjeraj – Ksiondz ŭ «Dziadach» Teatra «Č», Vozny ŭ «Panie Tadevušu», Dymanš u «Don Žuanie». Išła padrychtoŭka da čarhovaj premjery «Tata» ŭ Kupałaŭskim…
Pavał Charłančuk hraŭ z veteranam kupałaŭcaŭ u hučnych spektaklach apošniaha času — «Ludziach na bałocie», «Panu Tadevušu», «Don Žuanu». 27 červienia jany i byli razam na znakamitaj scenie astatni raz.
«My hrali ź im u «Don Žuanu» apošni raz. Jon tam spadara Dymanša hraŭ. I ŭ jaho taki byŭ dobry nastroj, što mnie padavałasia navat, što jon parušyŭ režyserskuju ŭstanoŭku tam u surjoznym epizodzie. Tam jość taki momant, kali jon byccam by tracić prytomnaść. I kali raniej jon rabiŭ heta surjozna, to hetym razam jon žartaŭliva tak kraktanuŭ, z takim kamičnym adcieńniem. Ja jašče padumaŭ — značycca, tak dobra ŭsio ŭ jaho, nastroj dobry».
Dla maładych kupałaŭcaŭ Siarhiej Kraŭčanka byŭ adnym z tych, chto nios u siońniašni dzień teatru jaho historyju, — kaža Pavał Charłančuk.
«Ad jaho była takaja chvala taho Kupałaŭskaha, toj čaściny historyi, jakuju chaciełasia chapić i chaciełasia pieraniać da siabie».
Chto piarojmie roli Siarhieja Kraŭčanki? Bacha («HiendelBach» P.Barca), Ota («Nia moj» pavodle A.Adamoviča), Zaparožca («Noč na Kalady» pavodle M. Hohala), Hłušaka («Ludzi na bałocie» pavodle I. Mieleža), Jašy («Listapad. Andersen» A. Papovaj), Voznaha («Pan Tadevuš» pavodle A. Mickieviča), Dymanša («Don Žuan» Ž.-B. Maljera)…
Piarojmuć. Teatar bahaty na talenty. Ale voś TAKOHA Nastaŭnika Chju («Translations» B.Fryła) užo bolej nia budzie, — pierakananaja zahadčyca litaraturnaj častki teatru Volha Babkova.
«Ja na jaho zaŭsiody hladzieła ź nievierahodnaj ciepłynioj paśla spektakla «Translations» ź jaho voś hetym niezabyŭnym Nastaŭnikam. Ja nie ŭjaŭlaju, jak (płača), jak ja ciapier zmahu bačyć bieź jaho scenu… Ja hladzieła spektakl katory raz nia tak daŭno. Iznoŭ jon byŭ, iznoŭ ja na jaho hladzieła z zachapleńniem. Tak što Nastaŭnik Chju — heta dla ŭsich vialikaja strata. Jak dla starejšych, tak i dla maładziejšych, tamu što trupa tut sapraŭdy — jak siamja».
U hetaj vialikaj šmatzornaj siamji zasłužany artyst Respubliki Biełaruś (2001) Siarhiej Kraŭčanka vyłučaŭsia achviarnaj prafesijnaj addanaściu i nievierahodnaj ścipłaściu, — adciemlivaje kiraŭnik teatru Mikałaj Pinihin.
«Siarhiej byŭ čałaviekam piaščotnym. Cudoŭny artyst, vielmi ścipły čałaviek. Vielmi lubiŭ teatar. Jon z taho pakaleńnia, jakoje ŭsiaho siabie addavała teatru. I ja dumaju, što teatar straciŭ pierš za ŭsio vielmi addanaha artysta. Jamu niadaŭna 65 hadoŭ było, i ja kažu jamu: «Davaj viečarynu zrobim». Jon kaža: «Ničoha nia treba. Nia treba heta adznačać». Jon całkam zachaplaŭsia teatram. I taki čałaviek byŭ vielmi dobry. My tak šmat ź im pracavali i blizkija byli… Ja nia viedaju, što jašče skazać… Heta strata. Vialikaja».
Čas i miesca pachavańnia Siarhieja Kraŭčanki pakul nieviadomyja.
