Nadoječy sustreła adnu svaju znajomuju babulku. Jaje ŭnučka i moj syn niekatory čas vučylisia ŭ adnym kłasie himnazii. Razhavarylisia, jak zaŭsiody, pra dziaciej. Babula sa škadavańniem raskazała pra toje, što ŭ škole, dzie vučycca jaje ŭnučka, anhielskuju movu viaduć studenty, i ciažka kazać pra dobry ŭzrovień vykładańnia. Ja pahadziłasia z tym, što našym dzieciam ciapier asabliva važna viedać zamiežnyja movy, bo Jeŭropa paśla padziej 19 śniežnia robić vielizarny krok nam nasustrač u vizavym aśpiekcie.
Vyjaviłasia, što babula ničoha nie viedaje pra toje, što nasamreč adbyłosia ŭ dzień vybaraŭ i praciahvaje adbyvacca ŭ našaj krainie dahetul.Ja raskazała. Raskazała pra toje, jak žorstka była razahnanaja Płošča. Raskazała pra bieśpierapynnyja represii, pra viaźniaŭ KDB, pra mižnarodny rezanans. Babula słuchała mianie sa ślaźmi na vačach, a potym prašaptała: «Dyk heta ž ułada na kryvi…» My raźvitalisia. Pažyłaja žančyna pakročyła damoŭ ź ciažkim sercam.
A ja ź ciažkim sercam dumaju pra pakaleńnie piensijanieraŭ, jakoje ŭ asnoŭnaj svajoj masie žyvie ŭ niaviedańni. Zmušanaje žyć, bo nie maje internetu, spadarožnikavaha telebačańnia, nie viedaje pra niezaležnuju presu. Hetaje pakaleńnie časta vinavaciać u tym, što jano na kožnych vybarach niaźmienna padtrymlivaje Łukašenku. Ale ci možam my papraknuć pažyłych ludziej u čerstvaści i abyjakavaści? Ci možam my vinavacić ich u tym, što ciaham nialohkaha žyćcia jany prosta byli pryvučanyja vieryć usiamu, što vydajuć aficyjnyja ŚMI? I chto daniasie im praŭdu?
