Juryj Haraŭski pry ŭvachodzie ŭ sud. Fota: «Novy čas»
Apraŭdalny prysud byłomu śpiecnazaŭcu Paŭličenki vyklikaje ŭ mnohich nieŭrazumieńnie. My pryvykli, što sud — heta kab uzakońvać prysudy, jakija faktyčna zahadzia vynosiacca prakurorami. Kali ty papaŭ u biełaruski sud, to nie spadziavajsia na apraŭdańnie, tak nie byvaje. Prakuror skazaŭ, što vinavaty, značyć, vinavaty. I tym bolš, kali čałaviek sam pryznaŭsia, što jon udzielničaŭ, bačyŭ, jak rasstrelvali. Ale tut — sapraŭdny sud.
Tłumačačy prysud, sudździa zajaviŭ, što heta asablivy vypadak, u jakim «zamiašanaja ŭłada, i jana adkaznaja za hvałtoŭnyja źniknieńni». «Hetyja fakty nie pavinny vyklikać sumnieńniaŭ». Choć «Juryj Haraŭski, mahčyma, słužyŭ u SACHRy, ale jahonaja rola ŭ vykradańniach zastajecca niezrazumiełaj».
Jurysty ŭdakładniać, ci havorka pra toje, što sud paličyŭ, što Haraŭski navat kali ŭdzielničaŭ, to nie viedaŭ, čym skončycca zatrymańnie i kanvairavańnie Zacharanki, Hančara, Krasoŭskaha. Ën atrymaŭ zahad zatrymać — jon zatrymaŭ. Ale nie viedaŭ, što ich buduć zabivać. A moža reč u inšym — što šviejcarskaje zakanadaŭstva nie dazvalała pryciahnuć Haraŭskaha da adkaznaści pa bolš surjoznym kryminalnym artykule — za zabojstvy ci saŭdzieł u ich, bo raspravy nad lidarami apazicyi adbyvalisia na terytoryi Biełarusi. Tamu sudzili eks-siłavika za datyčnaść da «šmatlikich vypadkaŭ źniknieńnia», a pa hetych abvinavačvańniach — hvałtoŭnym vykradańni ludziej i ŭviadzieńni pravasudździa ŭ zman, nie było padstaŭ dla asudžeńnia Haraŭskaha. Pačakajem tłumačeńnia jurystaŭ.
Ale što adnaznačna — i Aleś Bialacki, i Viktar Babaryka, i tysiačy praviednikaŭ siadziać, kab dabicca ŭ tym liku taho, kab sud u Biełarusi pierastaŭ być prafanacyjaj, a staŭ sudom — sudom, jaki ŭzvažvaje, jaki sumniavajecca, jaki słuchaje abodva baki.
Šviejcarski sud taksama daŭ dobry stymuł usim tym, chto choča parvać sa złačynnaj dziejnaściu, pakajacca i ŭciačy. Vychad zaŭsiody jość i vybar zaŭsiody jość. U ich — kamisija pa viartańni, u Jeŭropie — niezaležnyja sudy. I ŭ Biełarusi niekali taksama buduć takija sudy, piša Andrej Dyńko.
