Uručeńnie miedala «Załataja Zorka» maci Uładzimira Zazulina. Fota: Dźmitryj Ryžakoŭ / Urad Ivanaŭskaj vobłaści
Na cyrymonii vystupiła z pramovaj jaho maci.
«A nakont vajennaj apieracyi, ja tak chaču skazać: my adrazu stali jaje padtrymlivać z mužam. My viedali, što Vova budzie ŭdzielničać. Ale my ŭsio roŭna… my hanarymsia. I my zaŭsiody budziem hanarycca. I za našu Rasiju, i za našaha prezidenta. My Uładzimira Uładzimiraviča Pucina vielmi pavažajem. I hanarymsia im taksama. I našym narodam hanarymsia. I našymi vajskoŭcami, našaj armijaj rasijskaj. I niachaj Zachad na nas nie pre, my nie złamajemsia, my nie spałochajemsia. Heta zrobić nas śmialejšymi», — skazała jana.
Prapahandysckija štampy z nahody śmierci rodnaha syna ŭrazili šmat kaho.
«Što, pa-vašamu, pavinna adčuvać maci, u jakoj zabili syna? Narmalnaja maci. Dy što značyć narmalnaja, prosta maci, lubaja maci budzie adčuvać spustašalnaje hora. Hetaja žančyna adčuvaje honar. Za Rasiju i Pucina.
Jakija słovy prychodziać pieršymi na jazyk na pachavańni svajho ŭłasnaha dziciaci? Pravilna, słovy: «I niachaj Zachad na nas nie pre».
Na hetym prykładzie my možam bačyć finalnuju stupień rasčałaviečvańnia pucinskaha režymu — miortvaje matčyna pačućcio», — napisaŭ u Facebook adzin ź biełaruskich karystalnikaŭ.
