«Napeŭna, ja znachodžusia pad sankcyjami, nie praviarała, ale heta nie maje značeńnia. Mianie bolš za ŭsio aburaje toj fakt, što ja apynułasia nieŭjaznoj va Ukrainu, nie ad taho, što ja vielmi tudy ŭžo imknusia.
Pa-pieršaje, ja napałovu etničnaja ŭkrainka, pa-druhoje, moj baćka [Michaił Harkavienka] — bajec 1-ha Ukrainskaha frontu. Siamja majho baćki napałovu vymierła padčas taho samaha złaščasnaha Haładamoru va Ukrainie, — adznačyła Lidzija Jarmošyna. — Ja liču, što heta abraza: nielha pastupać tak z pradstaŭnikami ŭłasnaha etnasu.
Heta padryŭ etnasu, pakazčyk usim ukraincam, što z kožnym ź ich mohuć pastupić padobnym čynam pa palityčnych matyvach. Tamu heta źjaŭlajecca dla mianie, mabyć, samym horkim».
Što tyčycca ŭsich astatnich sankcyj, eks-staršynia CVK daŭno pryniała dla siabie rašeńnie: jeździć tolki tudy, dzie havorać pa-rusku.
«Heta značyć, tam, dzie ja mahu svabodna patłumačycca, abaranić svaje pravy, kali jany buduć parušanyja. Tamu mianie zusim nie pryhniataje niemahčymaść źjeździć kudy-niebudź u jeŭrapiejskija dziaržavy. Tym bolš vielmi mnohaje ja ŭžo bačyła, a ciapier mahčymaści infarmacyjnaj prastory dazvalajuć virtualna naviedać luby muziej. Bo mianie ž nie restarany cikaviać i nie anučy ŭ jakim-niebudź anhary, a pierš za ŭsio asablivaja kulturnaja atmaśfiera toj ci inšaj krainy», — padzialiłasia jana.
