Z aŭtorka, 20 kastryčnika, Volha Radčanka bolš nie zajmaje pasadu hałoŭnaha architektara Minska, paviedamili TUT.BY niekalki nie źviazanych pamiž saboj krynic. Jana syšła z pasady pa pahadnieńni bakoŭ.
Letam 2019 hoda Volhu Radčanka pryznačyli namieśnikam staršyni kamiteta architektury i horadabudaŭnictva Minharvykankama, a ŭ śniežni 2019 hoda — hałoŭnym architektaram Minska. Fota: Darja Burakina, TUT.BY
Pa słovach krynic partała, u paniadziełak, 19 kastryčnika, u Volhi Radčanka byŭ apošni pracoŭny dzień na pasadzie. Jana napisała zajavu pa pahadnieńni bakoŭ, i jaje padpisali. Pavodle źviestak surazmoŭcaŭ TUT.BY, heta adbyłosia nie pa jaje inicyjatyvie.
Adznačym, što niadaŭna ŭ Minharvykankamie źmianiŭsia staršynia i pieršy namieśnik staršyni, jaki kuryruje architekturu i budaŭnictva.
Što paśpieła Radčanka za termin, mienšy za hod?
Padčas pracy na pasadzie Radčanka farmavała kamandu kamiteta architektury, a taksama pieralik učastkaŭ dla aŭkcyjonaŭ pad budaŭnictva (jaki ŭžo hatovy).
Pad kiraŭnictvam byłoha staršyni Minharvykankama Anatola Sivaka i Volhi Radčanka taksama raspracavali kancepcyju transpartnych vuzłoŭ, plus pryniali rašeńnie budavać novy budynak Nacyjanalnaha histaryčnaha muzieja na vulicy Marksa. Pačali taksama raspracoŭvać kancepcyju raźvićcia MKAD.
A što nie tak z pasadaj hałoŭnaha architektara?
Da prychodu Radčanka pasada hałoŭnaha architektara Minska doŭhi čas była vakantnaj paśla zatrymańnia Paŭła Łučynoviča. Na hetuju pasadu asabliva nichto nie rvaŭsia tamu, što jana nie supastaŭnaja pa ŭzroŭni prybytku i adkaznaści.
Architektary časta nie prymajuć niejkich hłabalnych rašeńniaŭ, ale potym niasuć za hetyja (čužyja) rašeńni adkaznaść.
Umoŭna kažučy, kali inviestar choča asvoić jaki-niebudź učastak, jon čaściakom dziejničaje nastupnym čynam: pryhladaje ziamlu, zamaŭlaje eskiz prajekta, idzie z hetym eskizam «navierch» i raspaviadaje, jaki dobry budynak pabuduje. Kali tam zhadžajucca, to mierkavańnie hałoŭnaha architektara ŭžo nichto nie pytajecca. A spračacca z najmalnikam — sabie daražej. Kali ž hety abjekt pačynaje krytykavać hramadskaść — bočki kociacca ŭ pieršuju čarhu na hałoŭnaha architektara.
A Minsk — samy składany rehijon z punktu hledžańnia pryniaćcia kiraŭničych rašeńniaŭ. Tut i staršynia harvykankama na mnohija rečy paŭpłyvać nie moža, nie toje što hałoŭny architektar. Kuča pytańniaŭ vyrašajecca vyšej i prosta spuskajecca miascovaj uładzie.
Pa takim pryncypie źjaŭlajucca kompleksy na «Kastryčnickaj», «Tabakierki», «damy Čyža» i inšyja budynki. Mierkavańniem hałoŭnaha architektara tut nie asabliva cikaviacca, a voś porcyju niehatyvu za ich jon atrymać moža. I heta ŭsio zusim nie za vialikija hrošy pry nienarmavanym pracoŭnym hrafiku.
Śviežy prykład — arabska-sierbski prajekt zabudovy 9 kvadratnych kiłamietraŭ poŭnačy Minska («Paŭnočny bierah»), kali ŭ Minharvykankama navat nie było mahčymaści admovicca ad prapanavanaj inviestaram kancepcyi.
