«Naša Niva» atrymała razhornutaje paviedamleńnie ź Pinska, jak tam usio było. Pryvodzim jaho dasłoŭna:
«Kala 22-j hadziny kala tysiačy čałaviek nablizilisia da harvykankama. Tam nas sustreła nievialikaja šarenha AMAPa sa ščytami, jakuju my masaj adsunuli ŭhłyb vulicy, dzie pieršaja hrupa złučylisia z bolšaj šarenhaj AMAP, błakujučy padychod da vykankama. Da nas vyjšaŭ pałkoŭnik ź miehafonam i prapanavaŭ vyłučyć 5 delehataŭ, jakija pahutarać z kiraŭnictvam horada i vykažuć svaje pytańni i patrabavańni. Delehaty syšli z pałkoŭnikam za ačapleńnie. Na hanku budynka znachodzilisia jašče bajcy sa ščytami. Pałkoŭnik patelefanavaŭ u vykankam i paprasiŭ dasłać kaho-niebudź na pieramovy. Padčas čakańnia pradstaŭnika vykankama pałkoŭnik tłumačyŭ, maŭlaŭ, milicyja achoŭvaje zakonnaść i paradak, u natoŭpie pjanyja pravakatary, davajcie zastavacca ŭ ramkach zakona i inš.
Čynoŭnik, jaki vyjšaŭ, u svaju čarhu staŭ raspaviadać ab prazrystaści i sumlennaści vybaraŭ, pra toje, što ŭsie parušeńni fiksujucca naziralnikami i h.d. Siarod delehataŭ byŭ były, jak ja zrazumieŭ, rabotnik vykankama, jakoha puścili ŭnutr pahladzieć na praces padliku hałasoŭ. Uvieś hety čas da budynka prybyvali mašyny z pradstaŭnikami ŭčastkovych kamisij. Viarnuŭšysia z budynka, delehat-vykankamaviec zajaviŭ, što ŭ vykankamie ličać ličby ŭžo pa pratakołach učastkovych kamisij, heta značyć, usio sfalsifikavana jašče na miescach. Heta było abvieščana ŭ miehafon. Z pałkoŭnikam była ŭstalavanaja damoŭlenaść ab tym, što ludzi trymajucca za 10 mietraŭ ad ačapleńnia, prybirajuć pjanych pravakataraŭ i bolš-mienš mirna pratestujuć, a AMAP staić na svaim miescy i nichto nikoha nie čapaje.
Dalej pratestoŭcy i milicyja dźvie hadziny znachodzilisia adzin nasuprać adnaho. Ludzi skandavali, začytvali naviny ź inšych haradoŭ, zapalvali lichtaryki, vystrojvalisia ŭ tunel dla prachodu bajcoŭ i nieadnarazova zaklikali «Składzi ščyty». Uvieś hety čas asobnyja pratestoŭcy znachodzilisia pamiž natoŭpam i ačapleńniem, praduchilajučy vypady z boku asabliva niećviarozych i ahresiŭnych pinčukoŭ, jakich u pieršych šerahach było, na žal, niamała. Pieryjadyčna za śpinami bajcoŭ možna było zaŭvažyć, što na parkoŭku la vykankama prybyvaje padmacavańnie, jak miarkujecca, z Łuninca. Skłałasia situacyja svojeasablivaha parytetu.
Adnak paśla paŭnočy za śpinami ŭ demanstrantaŭ źjaviłasia jašče adna šarenha AMAPa sa ščytami. Milicyja pasprabavała ŭziać nas u abcuhi, ale nie ŭličyła, što vulica nie hłuchaja, a prymykaje bokam da adkrytaha skviera. Ci varta kazać, što sproba ŭziać natoŭp u abcuhi nie ŭviančałasia pośpiecham i praź niekalki imhnieńniaŭ sarvanyja z łancuha pratestoŭcy sami atačyli i pahnali ŭniz padmacavańnie AMAPa. Była razhromlenaja častka vulicy Lenina. Ludzi vyłomlivali doški łavak, urny, kłumby — usio, što traplałasia pad ruku. Padmacavańnie adstupiła da svaich i złučyłasia ź imi ŭ čarapachu. Adnak u dvary vykankama akazałasia budoŭla, na jakoj pratestoŭcy znajšli snarady patrebnaha kalibra i prahnali AMAP da vykankama, dzie toj i schavaŭsia praź niekatory čas.
Pinskija lekary kažuć ab špitalizacyi z traŭmami roznaj stupieni ciažaru 15—16 bajcoŭ, u asnoŭnym ź Ivanava i Ivacevičaŭ. Na vulicu Lenina pryjechała niekalki chutkich. Kolkaść paciarpiełych siarod pratestoŭcaŭ nieviadoma, mahčyma, ich niama. Dalej ludzi jašče kala hadziny kancentravalisia na vulicy Lenina. Kali stała jasna, što praciahu nie budzie, narod adpraviŭsia šeściem pa vulicy Pieršamajskaj i paźniej razyšoŭsia pa damach. Jość supiarečlivaja infarmacyja ab načnych zatrymańni na vulicy Pieršamajskaj».
