Usie padziei, što adbyvajucca ŭ našym žyćci, navat samyja niaznačnyja, uzajemaźviazanyja samym dziŭnym čynam. U hety śviet my prychodzim z peŭnym zapasam viedaŭ, z vyznačanaj kartaj žyćcia. Jana moža mianiacca tolki ŭ zaležnaści ad taho, jak my budziem siabie pavodzić. Pry pravilnym prachodžańni ŭrokaŭ — budziem ruchacca napierad, pry niapravilnych pavodzinach — nas budzie adkidvać nazad.
Ujavicie takuju historyju. Dziesiacihadovamu chłopčyku Džonu z Kanady śniacca dziŭnyja sny, jon usio zanatoŭvaje ŭ dziońniku. Sny pra dziaŭčynku, jakaja naradziłasia ŭ Savieckim Sajuzie. Jon viedaje datu, kali jana naradziłasia, jaje imia — Tania i toje, što jana budzie jaho žonkaj.
Doŭhija hady jon dumaje pra hetu maleńkuju dziaŭčynku, časta bačyć jaje ŭ śnie i rysuje karciny taho, jak jana vyhladaje.
Chłopčyk raskazvaje pra heta siabram i pakazvaje im svaje rysunki. Jany śmiajucca i dumajuć, što jon varjat.
U toj čas u Savieckim Sajuzie siamihadovaja dziaŭčynka Tania dumaje pra siabie, pra taho, za kaho chacieła b vyjści zamuž. Joj zdajecca, što jon abaviazkova pavinny być starejšy za jaje na 10 hadoŭ i što jon žyvie dzieści vielmi daloka.
Historyja znajomstva maładziečanki i kanadca
Niadaŭna maja znajomaja, maładziečanka Taćciana, raskazała mnie historyju znajomstva sa svaim mužam, u jakuju navat ciažka pavieryć. Jana, majučy niaŭdały pieršy šlub, žyła doŭhi čas z synam i baćkami. Niejak vyrašyła zajści na sajt znajomstvaŭ i pakinuła tam svaje dadzienyja. Praź niejki čas adhuknuŭsia mužčyna z Kanady, Džon. Ź im zaviazałasia pierapiska, jakaja ź ciaham času pierarasła ŭ šlub, jaki zarehistravali letaś 21 červienia.
— Kali pieršy raz ubačyła jaho, — pry sustrečy raskazvaje Taćciana, — to ŭ mianie niešta joknuła ŭ sercy, i ja zrazumieła, što heta toj čałaviek, jakoha doŭha čakała. Mnie zdałosia, što my byli znajomyja zaŭsiody. Hetkaje ž adčuvańnie było i ŭ Džona. Ale jon adčuŭ heta našmat raniej, jašče pry razmovach pa skajpie. Tamu vyrašyŭ nieadkładna jechać u Biełaruś.
Džona doma siabry paličyli nie zusim pry rozumie, kali vypraŭlajecca za trydzieviać ziamiel za niejkaj tam žančynaj.
— Kali paviedamiŭ svaim siabram, što jedu u Biełaruś, — tyja ździŭlena pahladzieli na mianie i skazali, što ja z hłuzdu źjechaŭ. Jany dumali, što bolš nie ŭbačać mianie, kazali, što apynusia adrazu ŭ kanavie, jakija tam uzdoŭž darohi, jak tolki vyjdu z samalota, — z uśmieškaj raskazvaje Džon. — Ale adrazu pa pryjeździe tolki štraf atrymaŭ za pieravyšeńnie chutkaści. I jašče b adzin atrymaŭ, ale spyniŭ milicyjanier ź viedańniem anhlijskaj movy. I my parazumielisia.
Dziŭna, ale jaho siabry z Kanady da hetaha času dumajuć, što i ciapier isnuje Saviecki Sajuz, što Biełaruś — heta častka Rasii.
12 śniežnia 1965 hoda. U hety dzień u mianie byŭ son, što ŭ Savieckim Sajuzie naradziłasia dzicia, i heta maleńkaja dziaŭčynka. Jaje zavuć Tania. U adzin ź dzion u budučyni jana stanie majoj žonkaj. Ja dumaju, kali heta praŭda, to sapraŭdy čas padkaža. Džon
U mianie było mnoha snoŭ pra Taniu. Ciapier joj čatyry hadki. Džon. 14 śniežnia 1969 hoda. Raspavioŭ siabru pra heta. Jon dumaje, što ja zvarjacieŭ.
Tania i Taćciana — adno i toje ž imia
Pieršy raz Džon prylacieŭ u Maładziečna śpiecyjalna dla taho, kab uziać šlub. Jon prabyŭ tut piać miesiacaŭ.
— U hety moj pryjezd, užo paśla taho, jak ŭziali šlub, u niejki momant ja daviedaŭsia, što Taćciana i Tania — heta adno i toje ž imia. Chacia ŭ Kanadzie — heta roznyja, praciahvaje svoj raspovied Džon. — Ja ž paznajomiŭsia z Taćcianaj, u jaje pašparcie jana taksama zapisanaja jak Taćciana, a doma čuju, jak jaje kličuć Tania.
I tut mnie ŭspomnilisia sny, jakija śnilisia ŭ dziacinstvie. Ja nie moh nie zapisać ich tady, bo ŭsio tak realna paŭstavała i nie adpuskała na praciahu niekalkich hadoŭ. Adrazu paśla viartańnia ŭ Kanadu ja pradavaŭ baćkoŭski dom, znajšoŭ tyja zapisy i chucieńka vysłaŭ Taćcianie.
Padarunak na Kalady
— Heta tabie padarunak na Kalady, — napisaŭ Džon.
Tania, atrymaŭšy takoje pasłańnie, była prosta ŭ šoku.
— Ja, ubačyŭšy hetyja listki papiery, była nastolki ŭražanaja i ździŭlenaja, što nie mahła doŭha pryjści da siabie, — raskazvaje Taćciana. — Samy pieršy datavany 12 śniežnia 1965 hoda, kali Džonu było 10 hadoŭ. Jon piša, što jamu pryśniŭsia son, što mienavita ŭ hety dzień u Savieckim Sajuzie naradziłasia dziaŭčynka pa imieni Tania, jakaja stanie jaho žonkaj.
Mienavita ŭ hety dzień, 12 śniežnia 1965 hoda, naradziłasia ja.
Paźniej, u listapadzie 1969 hoda, źjaŭlajecca taki zapis u jaho dziońniku: «U mianie było šmat snoŭ pra Taniu. Ciapier joj pavinna być čatyry hadki».
Kali tady Džon raskazaŭ pra svaje sny siabru, toj skazaŭ, što jon nienarmalny.
U 19 hadoŭ jon zvyčajnym ałoŭkam znoŭ rysuje maru žyćcia — dziaŭčynku Taniu z koskami z Savieckaha Sajuza. Pobač z rysunkam podpis: «Maja sałodkaja dziaŭčynka Tania z Savieckaha Sajuza, hod — 74, Džon».
Kali Taćciana pakazała svaju dziciačuju fatahrafiju, to jaho rysunak i jaje fota nastolki supali, što heta prosta cud.
— Ja dzivu dajusia, jak tak mahło atrymacca. U mianie jakraz na toj čas byli takija koski, była lubimaja błuzka z kaŭnierykam i žabo, mianie zavuć Tania i tady ja žyła ŭ Savieckim Sajuzie, praciahvaje raspovied Taćciana.
Kab pavieryć, što heta praŭda, my vyrašyli pravieryć Džona. Ale jon pierakanaŭ nas i pakazaŭ adzin z rysunkaŭ, jaki narysavany na papiery, što vykarystoŭvajuć, kali robiać encefałahramu mozha. Baćka jaho pracavaŭ doktaram, tamu syn skarystaŭ niekatoryja listki dla svaich met. Bačna, što listki vyćviłyja ad času, što heta nie padstava, a sapraŭdy zapisy taho času.
Adzin zapis vyklikaje vialikaje zasmučeńnie ŭ 17-hadovaha junaka. Jon piša, što dziaŭčynka Tania z Savieckaha Sajuza budzie jaho žonkaj, ale jak ža jon znojdzie jaje?
U 1980 hodzie Tani jakraz było 15 hadoŭ, i jana ŭžo była pryhožaj panienkaj. A Džonu 25. Paraŭnajcie rysunak i fotazdymak.
Taćciana źjazdžaje na stałaje žycharstva ŭ Kanadu
Naprykancy našaj razmovy Džon skazaŭ:
— Šmat hadoŭ prajšło z taho času, pierš čym my sustreli adzin adnaho. I jakoje ščaście, što my ciapier razam. Ja śpiecyjalna svaimi rukami pabudavaŭ dychtoŭny dom, u jakim my budziem žyć u Kanadzie.
Škada, što cudoŭnaja žančyna, vydatny muzyčny piedahoh źjazdžaje. Ale, vidać, los maje svaje płany nakont jaje dalejšaha žyćcia.
Niachaj hetaj zakachanaj pary ščaścić u žyćci. Suśviet dapamoh im sustrecca.
Jakuju vysnovu tut možna zrabić: my jašče šmat čaho nie viedajem pra hety śviet. Ale z kožnym razam zasłona pryadkryvajecca ŭsio bolš i bolš.
A jašče: zahadvajcie žadańni — i jany abaviazkova zbuducca. I kali tvajo žadańnie mocnaje, to ŭvieś Suśviet pryjdzie tabie na dapamohu, kab jano spoŭniłasia, bo ŭ našym śviecie niama ničoha niemahčymaha.
Taćciana i Džon
