Prezident Rasii Uładzimir Pucin naviedaŭ śpiektakl «Apaviadańni Šukšyna», pastanoŭščykam jakoha źjaŭlajecca łatvijski režysior Ałvis Chiermanis, uniesieny Rasijaj u «čorny śpis». Pucin pachvaliŭ śpiektakl i režysiora, tady jak Chiermanis vystupiŭ z zajavaj, u jakoj abvinavaciŭ prezidenta Rasii ŭ tym, što toj pastupiŭ nie pa-mužčynsku.
Režysior raspaŭsiudziŭ zajavu, u jakoj śćviardžajecca, što prezident Rasii niepavažliva pavioŭ siabie ŭ hramadskim miescy — paśla śpiektakla vyjšaŭ na scenu i skazaŭ «prapahandysckuju pramovu, u jakoj pasprabavaŭ zrabić svaim ideałahičnym sajuźnikam piśmieńnika Vasila Šukšyna, jakoha daŭno ŭžo niama ŭ žyvych i ŭ jakoha niama mahčymaści supraciŭlacca hetaj manipulacyi».
«Dobra viedajučy bijahrafiju i tvorčaść Šukšyna, mocna sumniavajusia ŭ tym, što piśmieńnik staŭ by sajuźnikam Pucina, kali b jon dažyŭ da našych dzion.
Pačniem z taho, što jaho baćkoŭ u 1933 spačatku aryštavali, a zatym rasstralali čekisty. U jaho litaraturnych pracach pamiž radkami adčuvajecca davoli niehatyŭnaje staŭleńnie da savieckaj ułady (nakolki heta dazvalała cenzura taho času), — piša Chiermanis.
«Šukšyn uvasablaŭ samyja lepšyja rysy ruskaha čałavieka. (..) Nikoli nie pavieru, što jon padtrymaŭ by i dałučyŭsia b da savieckaj lumpienizavanaj psichadelii, jakaja ciapier daminuje ŭ rasijskim hramadstvie, i jakuju Pucin sprabuje spakavać jak adradžeńnie ruskaj duchoŭnaści.
Apošnim časam ideołahi Pucina ŭ svaich publikacyjach rehularna sprabujuć vystavić svaimi sajuźnikami ŭžo daŭno pamierłych kłasikaŭ ruskaj kultury, pačynajučy z Puškina i zakančvajučy Vysockim. Heta haniebnaja taktyka, i dakładna hetak ža nie pa-mužčynsku dziejničaŭ Pucin u dačynieńni da Šukšyna 4 listapada», — miarkuje režysior.
«Nichto ŭ śviecie nie admaŭlaje taho, što ŭ rasijskaj kultury vialikaja historyja, ale hetyja daŭno pamierłyja ludzi nie majuć nijakaj suviazi z antyruskaj ideałohijaj Pucina.
Toje, što prezident Rasii naviedvaje śpiektakl, režysior jakoha roŭna miesiac tamu byŭ uklučany ŭ čorny śpis hetaj krainy, viadoma, tolki dakazvaje toje, što ŭ Kramli zaraz pravaja ruka nie viedaje, što robić levaja. Heta śviedčyć ab niaŭzhodnienych pavodzinach, što niebiaśpiečna mienavita tamu, što ŭžo nie łahična. Jak złamanaja cacka, ruchi jakoj užo nielha prahnazavać», — piša Chiermanis.
