Kali fermer z Techasu spytaje vas pra samych viadomych biełarusaŭ, to śmieła adkazvajcie — Ŭejn Hrecki, Valancina Cieraškova i Andrej Hramyka.
Ci šmat vy viedajecie słavutych baŭharaŭ? Bajusia, biez dapamohi Huhła mnoha nie nazaviacie. A voś kali ja ŭpieršyniu byŭ u Baŭharyi, to sa słovaŭ miascovaha ekskursavoda składałasia tryvałaje ŭražańnie, nibyta ŭsio istotnaje i važnaje ŭ śviecie vynajšli baŭhary. Praŭda, baŭhary, jakija žyvuć u ZŠA i Zachodniaj Eŭropie.
Heta narmalnaja źjava dla šmat jakich uschodnieeŭrapiejskich narodaŭ sa składanaj historyjaj stanaŭleńnia ŭłasnaj dziaržaŭnaści i vialikaj mihracyjaj — hanarycca i ličyć «svaimi» nia tolki hramadzianaŭ svajoj maładoj dziaržavy, ale i ŭsich, chto maje choć niejkaje dačynieńnie da hetaj nacyi. Zdajecca,
tolki biełarusy ŭvieś čas ź niejkim samajedzkim zachapleńniem viaduć viečnuju dyskusiju, kaho nazyvać «svaim». Inšyja narody tym časam prysabiečvajuć histaryčnych asobaŭ biez anijakich sumnieńniaŭ.
Mnie daspadoby «radykalny» habrejski varyjant, kali «svaimi» ličacca ŭsie habrei pa kryvi, niezaležna ad hramadzianstva. Navat i siońnia, praz 65 hadoŭ paśla ŭtvareńnia dziaržavy Izrail, kali treba nazvać samych słavutych habrejaŭ, my pierš za ŭsio ŭzhadajem hramadzianaŭ ZŠA, Rasiei, inšych krainaŭ — ale nie samoha Izrailu.
Biełarusy, jak i habrei, stahodździami nia mieli svajoj dziaržaŭnaści i tamu addavali svaje talenty tym dziaržaŭnym utvareńniam, u jakija ŭvachodziła biełaruskaja ziamla.
Tamu biełarusam, navat bolš čym inšym narodam, varta pašyrać paniaćcie «našy» i na vychadcaŭ ź biełaruskaj ziamli, i na etničnych biełarusaŭ, što daŭno žyvuć za jaje miežami.
Tamu kali vaš novy znajomy zamiežnik paśla standartnaha pytańnia «A dzie heta — Biełaruś?» zadaje nastupnaje — «A chto samyja viadomyja biełarusy?», to nie sprabujcie patłumačyć jamu, chto takija Skaryna, Kalinoŭski, Kupała i Karatkievič.
U historyi i kultury kožnaha narodu jość znakavyja postaci, svaje nacyjanalnyja hienii, značnaść jakich mohuć acanić, adnak, tolki suajčyńniki.
Cynična kažučy, jość hienii «dla ŭnutranaha karystańnia», a jość hienii «na ekspart».
Mnie daspadoby «radykalny» habrejski varyjant, kali «svaimi» ličacca ŭsie habrei pa kryvi, niezaležna ad hramadzianstva
Palašuk Ciarenci Hrecki na pačatku 20-ha stahodździa pryjechaŭ u Ameryku i staŭ dziedam samaha vialikaha chakieista ŭ historyi — Ŭejna Hrecki.
Kali toj pryjaždžaŭ u Miensk u 2010 hodzie, to navat sustreŭsia ź biełaruskimi svajakami. «Ja ź dziacinstva čuŭ biełaruskuju movu», — skazaŭ, badaj, samy viadomy ŭ historyi hramadzianin Kanady.
Baćka pieršaj u śviecie kasmanaŭtki byŭ rodam ź Białynickaha rajonu Mahiloŭskaj vobłaści, maci — z Dubrovienskaha rajonu Viciebskaj vobłaści.
«Baćki vyjechali ŭ Centralnuju Rasieju na pačatku XX stahodździa, bo nie mahli prakarmicca. Usie maje babuli razmaŭlali pa-biełarusku, śpiavali biełaruskija pieśni. Ź mianie samoj u Jarasłaŭli paśmiejvalisia, kali zamiest «otkroj dvieŕ» kazała «adčyni dźviery», — nia tak daŭno raspaviadała sama Cieraškova, pryjechaŭšy ŭ Miensk.
Andrej Hramyka, čałaviek, jaki 28 hadoŭ uznačalvaŭ Ministerstva zamiežnych spraŭ SSSR, naradziŭsia ŭ vioscy Staryja Hramyki Vietkaŭskaha rajonu Homielskaj vobłaści.
«Mister Nie», adzin z samych słavutych dyplamataŭ 20-ha stahodździa, va ŭsich savieckich aficyjnych daviednikach (prynamsi da pačatku 80-ch) byŭ paznačany jak biełarus.
Skažycie,
ci jość choć adna pryčyna, kab nie nazyvać hetych ludziej biełarusami? Ci jość choć adna nacyja ŭ śviecie, jakaja b nie ličyła takich suśvietna viadomych asobaŭ «svaimi»?
Luby armianin siarod samych viadomych armian nazavie amerykanskuju śpiavačku Šer i francuskaha śpievaka Šarla Aznavura, palaki nie zabuduć amerykanca Bžazinskaha, ukraincy — Čaka Pałanika i Endzi Ŭorchała (słavaki, praŭda, taksama na jaho pretendujuć).
Daŭno para, kab siarod samych słavutych «našych» u historyi razam z Šahałam, Damiejkam i Kaściuškam kožny biełarus uzhadaŭ taksama Hrecki, Cieraškovu i Hramyku.
