Pryznavacca ŭ kachańni kožny dzień, zaprasić siabra na harbatu, pavinšavać rodnych sa śviatam na rodnaj movie ci prapanavać susiedu razmaŭlać z taboj pa-biełarusku – piensijanierka ź Bieraścia vynajšła aryhinalny sposab dasiahnuć hetych metaŭ.
Tamara Bachun zarehistravałasia pradprymalnicaj i vydaje biełaruskija paštoŭki, jakija adrazu stali papularnymi, piša «Salidarnaść».
– Čym bolš my vydajem – tym bolš razychodzicca, – uśmichajecca žančyna.
Ideja rabić biełaruskija paštoŭki naradziłasia ŭ jaje syna. Siaržuk Bachun uspaminaje, jak adnojčy šukaŭ paštoŭku z Novym hodam na biełaruskaj movie i nie znajšoŭ. Tak uźnikła dumka: «A čamu b nie zrabić heta samim?».
– Usia naša siamja ŭdzielničaje ŭ hetym prajekcie. Treba ž i hrošy zarablać, i tvorčaść svaju realizoŭvać, – havoryć Tamara Uładzimiraŭna.
Jana ŭzhadvaje, jak adnojčy žurnalisty Biełsata šukali ŭ Minsku biełaruskija paštoŭki. Adzinaje miesca, dzie jany znajšlisia, była kniharnia «Łohvinaŭ».
– Heta byli našyja paštoŭki! – kaža surazmoŭca.
Kalekcyja za kalekcyjaj vychodziać paštoŭki. Akramia vinšavalnych, jość i śpiecprajekty. Naprykład, sieryja «Biełaruskija pałkavodcy i vojenačalniki ziamli Biełaruskaj» – likbiez pa historyi biełaruskaha vojska.
Ci paštoŭki, jakija prapanoŭvajuć dałučacca da biełaruskamoŭnych. Jość paštoŭki dla ramantykaŭ, jakija hatovyja kožny dzień pryznavacca ŭ kachańni. I dla tych, chto choča pasiabravać.
Biełaruskija paštoŭki pradajuć u bresckim CUMie, u minskaj «Akademknizie» i ŭ inšych dziaržaŭnych kniharniach.
Sa słoŭ vydaŭca, admoviłasia zaklučać damovu na realizacyju tolki «Biełpošta».
– U adździele markietynha zacikavilisia, ale pajšli da načalnika, i jon skazaŭ: «U nas svaja pradukcyja», – tłumačyć Tamara Uładzimiraŭna. – Choć na našyja paštoŭki paŭsiul jość popyt. Raskazvajuć mnie pradaŭcy, što ludzi šukajuć ich, kab pasłać siabram ci znajomym za miažu.
Sapraŭdy, heta tvorčaja praca, jakaja prynosić nam takoje zadavalnieńnie… Liču, što my robim dobruju spravu.
