Nana
Chavajučy vočy, paŭniutkija potajnych śloz,
Hłybokimi ŭzdychami maci ŭzirajecca ŭ syna.
Tryvohu z dušy nie zdymaje ciažkoha spatkańnia chvilina.
Biaźlitasnaść śvietu žachaje aščadnicu śloz.
Ni bol, ni tryvoha śviet ani kranaje, adnoj
Da serca Suśviet prytulić los dazvoliŭ matuli.
Matulina serca ratunku kryčyć, kab pačuli,
Ale da harotnicy śviet adviarnuŭsia śpinoj.
Kab synu nia vypłakać serca, aścierahajecca słoŭ,
Bo čuje, jak syn u hrudzioch u zakraćci harkotu trymaje.
I kožnaha razu matulina rospač niamaja
Pravodziła syna na boj, kab viarnuŭsia damoŭ.
Čačenskaja maci dušoju Krainy była.
Kryk radaści j hora niačutny byŭ joju pačuty.
Kab syn nie pačuŭ dumak jejnych pakuty,
Trymała spakoj, jak nad prorvaj skała.
Dy jak ni starajucca ŭtojvacca vočy jaje,
Tryvoha na vypasy voli irviecca niaspynna.
U matčynym sercy — duša Bohu ŭdziačnaja syna,
Tamu ŭ vočy śmierci hladzieci joj mocy staje.
Pierakład Ryhora Baradulina
