Na Feście movaŭ u Vialikim Noŭharadzie razdavali «Našu Nivu» 1

Pieršy ŭ śviecie Fest movaŭ adbyŭsia va francuzskim horadzie Tur u 1995 hodzie, a ŭžo ŭ nastupnym hodzie pa anałahičnaj schiemie, byŭ praviedzieny ŭ čuvašskich Čebaksarach. Siońnia Festy movaŭ štohod prachodziać u Maskvie, Ufie, Kijevie, Adesie, Jałcie.

U Vialikim Noŭharadzie Fest movaŭ adbyŭsia ŭpieršyniu. Prymaŭ jaho Naŭharodski dziaržaŭny ŭniviersitet imia Jarasłava Mudraha.

I choć ludziej było niamnoha, ale heta była cikaŭnaja, kulturnaja moładź.

Prezientacyi movy vyhladali jak 50-chvilinny vystup u volnaj formie, hałoŭnaj temaj jakoha źjaŭlałasia ŭłasna peŭnaja mova — jak jaje «vonkavy» bok (historyja, areał raspaŭsiudu, adnosiny i ŭzajemadziejańnie z susiednimi movami), tak i «ŭnutranaja» (struktura movy, asablivaści jaho hramatyki, fanietyki, sintaksisu, moŭnyja «prysmaki» i kurjozy).

Na Feście była i biełaruskaja mova.

Začytali tekst na biełaruskaj movie i vierš Janki Kupały, pryśviečany piacihodździu haziety «Naša Niva» — «Nie zahasnuć zorki ŭ niebie», jakaja stała narodnaj pieśniaj, a niadaŭna była pierapietaja sučasnymi śpievakami ŭ albomie «Ja naradziŭsia tut».

Asobniki haziety, darečy, razyšlisia ŭmomant, niby tyja haračyja bułački.

Dasłaŭ čytač Janka Smalenkin, Noŭharad

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH