Samotnik ad adnaho ź jaskravych pradstaŭnikoŭ rasiejskamoŭnaj płyni mahiloŭskaha roku. «Sierdcie duraka» z tych, pra kaho kažuć «u ich Maskva ŭ hałavie». Hurt usimi svaimi dumkami skiravany na Maskvu, kažuć, što niadaŭna ŭ stalicy Rasiei ŭ ich navat fan‑klub źjaviŭsia. Karani hetaj muzyki siahajuć u toj čas, kali na źmienu «kvaternikam» i astatniaje padpolščyny‑desydentščyny pryjšli całkam dazvolenyja kancerty ŭ rok‑klubach. Voś i bačycca vakalist Cimafiej Jaravikoŭ u hieraičnaj pozie na jakoj zaplavanaj scenie z rypučaj padłohaj u Leninhradzie ci Śviardłoŭsku spasiarod niefarmałaŭ, jakim usio adno, pad jakuju muzyku vystaŭlać «kazu». Ale rok u «Sierdca duraka» nie pratesna‑łabavy, a bolej udumlivy i vobrazny. Akurat z takoha pačynaŭ Neuro Dubel. «Staju na kraju propasti i dumaju, nachrien kopał», — piaje Cimafiej. Na dysku bonusam pradstaŭlenyja rodnasnyja «Sierdcu duraka» mahiloŭskija vykanaŭcy — «Obajanije nievovlečiennosti» i Je.Vir, a taksama pieśnia «Raj pobač» talenavitaha hurtu Nevma, jaki idzie śledam za tamtejšymi zorkami — «Hlukami», Osimira i Tav.Mauzer. Mahiloŭcy iduć, fakt.
