Lider hurta «Lapis Trubiackoj» Siarhiej Michałok pryznaŭsia, što hałasavaŭ za Ŭładzimiera Niaklajeva, a abvieščanyja aficyjnyja vyniki hałasavańnia ŭsprymaje ź ironijaj.
Dla Siarhieja Michałka vyniki prezydenckich vybaraŭ i padziei ŭ Miensku 19 śniežnia nia stalisia niečakanaściu. «Razyhryvać hramadzki spektakl u nas navučylisia na piać bałaŭ. Ja maŭču pra pytańni praŭdy i kryvadušnaści, ale nia maje miežaŭ prafesijanalizm, ź jakim zapuskajecca ŭsia heta łuchta».
U čas vybaraŭ «Lapis Trubiackoj» byŭ z kancertami ŭ Maskvie, tamu muzykanty hałasavali ŭ biełaruskaj ambasadzie ŭ Rasiei. Hałasy ich padzialilisia miž dvuma kandydatami — Andrejem Sańnikavym i Ŭładzimieram Niaklajevym.
«Ja asabista abraŭ Niaklajeva, bo jon paet i tvorčy čałaviek, — kaža Siarhiej Michałok. — Palityki dy ekanamisty daŭno ŭžo zaśviedčyli ŭsiamu śvietu svaju nikčemnaść, tamu mohuć narabić tolki trešu. A takija, jak Niaklajeŭ majuć nadzieju i niabiesnuju mudraść, a svaje ŭčynki supastaŭlajuć z boskimi ideałami.
Mnie jon padaŭsia ćviordym i rašučym čałaviekam».
Pakolki lider «Lapisaŭ» daŭno ŭžo admoviŭsia ad televizara dy internetu, naviny pra padziei daznavaŭsia praz radyjopryjmač pa viartańni ŭ Miensk. «
Ja čuŭ dziŭnyja vykazvańni niezrazumiełych ekspertaŭ u pierapynkach miž pieśniami „Sania ostanietsia s nami“,
jany kazali pra pjanaje bydła, čortaŭ dy bandytaŭ. Ja nia byŭ na Płoščy, ale viedaju, što aficyjnaja versija i toje, što ja viedaju ad znajomych ludziej, adroźnivajucca kaardynalna. Usie tyja pramovy, jakija ja čuŭ na praprezydenckich radyjokanałach, nie mahli być napisanyja za adnu noč, heta byli vydatna pradumanyja vostrasacyjalnyja teksty ŭzroŭniu Zoščanki. Jaŭna ich padrychtavali zahadzia.
Heta nia prosta chłuśnia. Irealny ŭtapičny śviet nastolki zapanavaŭ u niekatorych hałovach, što dla ich jon staŭ realnaściu».
Sam Michałok abvieščanyja aficyjnyja vyniki hałasavańnia ŭsprymaje ź ironijaj. Kaža, što daŭno viedaŭ, što jon dy koła jaho znajomych — aŭtsajdery. «Ja žyvu ŭ prastory hetych čatyroch pracentaŭ. Im treba, kab my adčuli siabie mienšaściu, a nam varta hetym hanarycca. Bo my nie systemniki, my — viduščyja, my žyviem poŭnym žyćciom i realizoŭvajemsia ŭ tvorčym i asabistym planie».
Siarhiej raić usim nie žurycca.
«Čałaviek musić samarealizoŭvacca ŭ choć jakich prapanavanych jamu umovach. I ciažkaści robiać nas macniej, bo enerhija źjaŭlajecca ŭ pracesie pieraadoleńnia. Nia varta čakać padarunku ad niabiosaŭ dy ščaścia ad vaładaroŭ. U tym, jak my hałasujem i jak siabie pavodzim — momant iściny. Treba vybudoŭvać svoj śviet, vypchnuć siabie z hetaha masmedyjnaha palityčnaha mirka i budavać ułasnuju kamunikacyju, adładžvać suviazi z takimi, jak ty. Hierojam možna stać, prykłaŭšy ahramadnyja vysiłki, praz prajavy voli i charaktaru».
