Ty — bol, paezija. Ty — byl.
Tvaje surovyja zakony
He dla zabaŭ, nie dla hulby —
A pošuk iściny da skonu.
Ty — raj, paezija. Ty — roj
Adviečnych dum, dzie my zharajem.
I tolki hienii paroj
Žyli časova hetym rajem.
Ty — žal, paezija. Ty — žar.
Ja pa tvaim chadžu vuholli.
Čyja nie prahnuła duša
Tvajho źniavoleńnia i voli?
Ty — sum, paezija. Ty — sud
I mrojaŭ našych, i ździajśnieńniaŭ.
Chaj dušy ščyryja niasuć
Vysoki ład tvaich pamknieńniaŭ!
Ty — jad, paezija. Ty — sad
Z adzinym jabłykam spakusnym.
Nad im — katory hod padrad! —
Maje zbaleła śmiahnuć vusny...
Ty — bol, paezija. Ty — boj.
Ty — praŭdy nieprystupnaj vieža.
Ja — praviednik i hrešnik tvoj,
Puści mianie ŭ svajo biaźmiežža!..
0
0
0
0
0
0
