Za 4 dni pahladzieć na žyvioł pryjšło bolš za 5 tysiač čałaviek, mnohija tradycyjna pryjšli z chlebam i bułkami. Zabaraniajuć Tablički z zabaronaj i prośbami supracoŭnikaŭ zaaparku nie karmić žyviolin zvyčajna ihnarujucca abo ŭsprymajucca ahresiŭna — ludzi ličać, što za 2 000 rubloŭ, addadzienych na ŭvachodzie, jany majuć prava pravodzić svoj čas u zaaparku jak zachočuć, maŭlaŭ, «padumaješ, maleńki kavałačak chleba» (adkaz kožnaha druhoha, kamu rabiłasia zaŭvaha).
Piać tysiač maleńkich kavałačkaŭ, dziakujučy «ščodraści» i «kłopatu» naviedvalnikaŭ, pryviali da hibieli maładoha samca łamy, jaki pavinien byŭ radavać dzietak hetym letam na «Babulinym dvoryku».
Na žal, hości zaaparka nie razumiejuć, što nasyčeńnie u žvačnych nastupaje nie adrazu. Tamu jany tak achvotna prymajuć pačastunki, što smačna pachnuć, ale źjaŭlajecca nienaturalnym dla ich arhanizma.
Chleb nie paśpiavaje pieratraŭlivacca, jon nazapašvajecca ŭ pieradstraŭniku i pačynaje bradzić. Hazy razduvajuć straŭnik jak baraban, jaki ściskaje piačonku, nyrki, serca i lohkija. Žyvioła adčuvaje mocny bol i pamiraje ad udušša. Dapamahčy ŭ takoj situacyi dzikaj žyviolinie praktyčna niemahčyma.
Mienavita tak, dziakujučy naviedvalnikam, adbyłosia z łamaj pa mianušcy Kuzia.
