Ajciec Alaksandn Nadsan, fota Julii Daraškievič.
Vielikodnyja razvažańni ajca Alaksandra Nadsana.
Niadaŭna mnie daviałosia iści adnoj vulicaj Londanskaha pradmieścia. Vulica była amal pustaja, tolki krychu dalej ja bačyŭ čałavieka, jaki stajaŭ, abapioršysia ab ścianu doma. Z vyhladu jon byŭ adnym z tych, kaho anhielcy nazyvajuć dalikatna «gentleman of the road», a biełarusy «bomž». Kali ja zraŭniaŭsia ź im, jon, hlaniaŭšy, plunuŭ sa złościu ŭ moj bok. Ad niečakanaści ja razhubiŭsia i doŭha nia moh pryjści da siabie. Mianie mučyła dumka, što źmiesiła hetaha čałavieka vykazać takim čynam svajo staŭleńnie da śviataroŭ (maja vopratka nie pakidała sumnievu, chto ja).
Spačatku mnie pryjšli na dumku słovy Chrysta svaim vučniam: «Kali śviet vas nienavidzić, viedajcie, što Mianie jon raniej uźnienavidzieŭ…
Pamiatajcie słova, jakoje Ja vam skazaŭ: słuha nia bolšy za svajho haspadara. Kali Mianie pieraśledavali, buduć pieraśledavać i vas» (Jan 15: 18, 20). Adnak ja chutka adkinuŭ hetuju spakuślivuju dumku, bo ŭzhadaŭ śviataroŭ, pra jakich tak šmat pisałasia i havaryłasia apošnim časam u srodkach masavaj infarmacyi, i jakija, zabyŭšvsia na svajo vysokaje paklikańnie, złoŭžyvajučy davieram, jaki jany mieli ŭ ludziej, zajmalisia razbeščvańniem dziaciej, robiačy ich duchoŭnymi kalekami na ŭsio žyćcio. Mahčyma toj bomž, jaki plunuŭ na mianie, paciarpieŭ u dziacinstvie ad niahodnych śviataroŭ. Dyk ci maju ja prava kryŭdavać na jaho?
Hospad Isus Chrystos skazaŭ: «Pryjdzicie da Mianie ŭsie spracaranyja i abciažaranyja, i Ja supakoju vas. Vaźmiecie jarmo majo na siabie i navučvciesia ad Mianie, bo Ja łahodny i pakorny sercam; i znojdziecie supakłj vašym dušam» (Mc 11:28‑29). U inšym miescy Jon kaža: «Ja pryjšoŭ, kab žyćcio mieli, i mieli ŭdostal. Ja — dobry Pastyr; vobry pvstyr žyćcio svajo addaje za aviečak» (Jan 10: 10‑11). Heta nie byli pustyja słovy, jak śviedčać hetyja śviatyja dni, kali my ŭzhadvajem Jahonuju śmierć na kryžy i słaŭnaje ŭstańnie ź miortvych na treci dzień, jakim Jon daŭ nam ŭsim mahčymaść być dziećmi Božymi. Dziakujučy Jamu za ŭsio, što Jon učyniu dla nas, budziem malicca za našach śviataroŭ, kab jany, bieručy prykład ź ichniaha Boskaha nastaŭnika, byli dobrymi pastyrami, poŭnymi Boskaha ducha, lečačy duchoŭnyja rany i sunimajučy bol.
I chaj Hospad i Boh naš Isus Chrystos, jaki ŭvaskros ź miortvych, pryniasie suciašeńnie i supakoj zbalełym i pakryŭdžanym dušam, i napoŭnić radaściu i luboŭju sercy ŭsich nas.
Chrystos uvaskros!
Vialikdzień 2010 h.
