«Bykaŭ uźniaŭ biełaruskuju litaraturu na suśvietny ŭzrovień i byŭ u pieršym šerahu zmahańnia za adnaŭleńnie niezaležnaści Biełarusi, za nacyjanalnaje Adradžeńnie. Jon nie bajaŭsia kazać praŭdu ŭ tvar dyktataru i apošnija hady žyćcia musiŭ pravieści na čužynie, — havorycca ŭ raźmieščanym zvarocie. — Da hetaha času ŭ stalicy Biełarusi, niahledziačy na šmathadovyja patrabavańni hramadzkaści, niama ni vulicy Vasila Bykava, ni pomnika vybitnamu piśmieńniku. Spynienyja i «bykaŭskija dni» na jahonaj małoj radzimie, na Ušaččynie, jakija štohod źbirali amataraŭ pryhožaha piśmienstva»
«Biełaruś adrodzicca, kali nie skarycca čužoj sile», — pryhadvajuć słovy Vasila Bykava aŭtary zvarotu.
«Pry sapraŭdy biełaruskaj uładzie jubilej piśmieńnika byŭ by ahulnanacyjanalnaj padziejaj, adnak ciapierašni pramaskoŭski režym nasadžaje čužynskija śviaty», — padkreślivajecca ŭ zvarocie.
Rada BNR adznačaje, što pakul pamiać Vasila Bykava nie ŭšanavanaja naležnym čynam na dziaržaŭnym uzroŭni, biełarusy na Radzimie i ŭ zamiežžy majuć «i nahodu, i abaviazak prademanstravać usiamu śvietu «imia i siłu biełarusa», uvasoblenuju i ŭ postaci vialikaha piśmieńnika, i ŭ asobach lepšych dačok i synoŭ Biełarusi, jakija zmahajucca za jaje svabodu».
