Julija Dranievič za bisieraplacieńniem. Usie fota: asabisty archiŭ Julii
«Dumała, što splatu paru piarścionkaŭ siabroŭcy i spyniusia»
Julija Dranievič ličyć siabie tvorčym čałaviekam, jaki šanuje ŭtulnaść i harmoniju va ŭsim. Pakul jana pracuje barystaj i nie viedaje dakładna, ź jakoj prafiesijaj u budučyni źviaža svajo žyćcio. Ale bisier, jak adznačaje dziaŭčyna, častka jaje žyćcia ŭžo siońnia.
«Mnie padabajecca być pryhožaj. Zołata ja nie lublu, ale voś jarkija kolery i ŭpryhažeńni — heta majo, — raskazvaje Julija. — Ideja z pacierkami była spantannaj: ja kupiła adzin pakiecik, było vielmi cikava, jak heta naohuł — rabić piarścionki ź bisieru. Raniej ja navat ihołku ŭ rukach nie trymała! U vyniku vyrašyła, što splatu paru piarścionkaŭ dla siabroŭki i na hetym spyniusia».
Pieršy čas, pryznajecca dziaŭčyna, było niezrazumieła i ciažka.
«Ale mianie heta nie złavała, ja ciarpliva starałasia», — adznačaje jana.
Čokiery, piarścionki, zavušnicy
Vyrabam upryhažeńniaŭ Julija zajmajecca kala paŭhoda. Pakul usio na ŭzroŭni chobi. Choć časam znajomyja prosiać zrabić niejkaje ŭpryhažeńnie.
«Što ja rablu ź bisieru? Čaściej za ŭsio heta čokiery, kalje, zavušnicy, piarścionki i birulki. Piarścionki ŭžo rablu adnosna chutka, bo ich ja ŭžo zrabiła šmat i navučyłasia rabić heta sprytna i jakasna, kali, viadoma, tam niama niejkaha supierskładanaha dyzajnu», — raspaviadaje dziaŭčyna.
Niadaŭna, paprykład, paprasili zrabić piarścionak u vyhladzie zajca. Na toje, kab prydumać, jak heta zrabić pryhoža, kaža Julija, syšło niekalki tydniaŭ. A voś kali z teoryjaj było skončana, z praktyčnaj častkaj jana spraviłasia chutka.
Na roznyja vyraby sychodzić roznaja kolkaść dzion. Na vyrab kalje, naprykład, dziaŭčynie časam patrabujecca dni 3-4.
«Tamu što chaču zrabić jakasna, a nie aby-jak. Dy i asnoŭnuju pracu nichto nie admianiaŭ».
Addaješ sotku, a ŭ rukach — paru pakunačkaŭ
Pa słovach dziaŭčyny, dobryja materyjały dla bisieraplacieńnia — dosyć darahija. Bo bisier taksama byvaje roznaj jakaści, i ad hetaha zaležyć jaho cana: čym bolš jakasny — tym bolš darahi. Jość pakunački i pa 10 rubloŭ, jość i pa bolš vysokaj canie.
«Apošni raz, kali ja zakuplałasia, vydatkavała niamała hrošaj, a pa fakcie: addaješ sotku, u rukach — paru pakunačkaŭ bisieru, — adznačaje Julija. — Adnaho maleńkaha pakunačka chapaje tolki na adzin piarścionak. A kali jon składanaha placieńnia, jašče i roznakalarovy, to i ŭsie dva pakunački syduć».
Zatoje praca prynosić zadavalnieńnie i joj, i siabram, jakim jana doryć svaje vyraby.
«Chočacca zrabić im pryjemna. A mnie pryjemna, što maje raboty im padabajucca, jany zaŭsiody tak mocna zamiłoŭvajucca, razhladajučy i prymiarajučy zroblenyja mnoj ŭpryhožańni, — tłumačyć dziaŭčyna. — A jašče ja lublu pryhoža pakavać svaje raboty. Śpiecyjalna nakuplała kanviertaŭ i ŭsiakich štuk, kab ich upryhožvać».
«Pryjemna daryć stanoŭčyja emocyi»
Julija adznačaje, što mnohim pa dušy prosta čorny ci prosta bieły piarścionak. Joj ža bolš padabajecca rabić kalarovyja vyraby.
«Biełaje ci čornaje — dla mianie heta sumna», — tłumačyć jana.
I choć dla Julii bisieraplacieńnie pakul bolš jak chobi, jana ŭžo zadumvajecca pra toje, kab zarablać na hetym.
«Staronku ŭ sacsietcy ja nie viadu, choć časta prapanoŭvali i dumki pra heta mianie naviedvajuć usio čaściej. Bo bisier ciapier — heta modna, — kaža jana. — Tym bolš što znajomyja adhukajucca pra maje pracy z zachapleńniem. Ja ž rablu ich sumlenna, kab usio było jak maha lepš. Ja lublu sprabavać rabić niešta novaje, składanaje. I chaj nie zaŭsiody ŭpeŭnienaja ŭ tym, što atrymajecca, usio adno biarusia, navat kali heta moža zaniać šmat času».
Pa słovach Julii, zaniatak z pacierkami dapamahaje joj supakoicca, zasiarodzicca.
«Ja kajfuju ad pracesu. Da taho ž vielmi pryjemnaje razumieńnie taho, što ja svaimi rukami rablu niešta dla inšaha čałavieka, što reč, zroblenaja mnoj, pryniasie jamu stanoŭčyja emocyi», — reziumuje jana.
