Ja siadaju pisać listy
sa staroha hoda — u novy,
ja šukaju takija słovy,
u jakich adhukniešsia ty.
Dy raźviedzienyja masty
i padkurčyli chvost kamiety,
staŭ kivač na siaredzinie leta,
i ŭspaminy, jak błokpasty.
I nadzvyčaj niaprosta heta —
padymacca i znoŭ iści
pa žyćci, pa śniahach i liści,
kali ty na ŭskrajku śvietu,
kali hety ŭskrajek — ty.
I navokał usio mieniej sušy,
dy ŭ sihnale «ratujcie dušy»
-žy -šy pišucca ŭsio ž praz «y».
I siadaje bialutki śnieh
na kapturyk śviatoha Mikoły,
i ničoha niama naŭkoła,
navat serca prycišvaje bieh.
Dy ciažkija dumki hani.
Novy hod — i ŭsio nanova!
Prosta vier,
ja daju tabie słova,
jak ahoń u chałodnyja dni…
znoŭ 1:0 na karyść paeta. u vašym batle paeta i paetki )