Fota: staronka ŭ instahramie spartsmienki
«Apošnija miesiacaŭ šeść u mianie było šmat stresu, i vielmi ciažka adnoj u čužych krainach, amal biez hrošaj, biez paniaćcia, dzie mnie spać zaŭtra… Biassonnyja nočy, pierajezdy, pieraloty, valizki, sumki… Usio heta nazapasiłasia i vyliłasia ŭ ahulnuju mlavaść i abyjakavaść da žyćcia.
Sił nie było zusim, a pracavać treba z himnastkami… Tamu ja zasiarodziłasia na pracy i na adpačynku (choć małym pamiž treniroŭkami).
Ja taki čałaviek, jaki adpačyvaje, kali adzin. Maje siabry viedajuć, što ja ŭ adzinočku jezdžu na adpačynak, kab zaradzić svaju batarejku: kniha, son, špacyry tady, kali chočacca», — napisała Mielicina ŭ instahramie i dadała, što ciapier u jaje bolš enierhii.
Apošnim časam jana pravodzić majstar-kłasy pa himnastycy ŭ roznych haradach.
Fota: staronka ŭ instahramie spartsmienki
U sakaviku, paśla pačatku vajny, himnastka raspaviadała, što ŭ jaje byli prablemy z uładkavańniem na pracu praź biełaruski pašpart.
«Jany prosta bačać vaš pašpart i nacyjanalnaść, i prymajuć rašeńni. Dla ich nie maje značeńnia, što ja stajała na druhim baku, padtrymlivała praŭdu i ludziej, straciła z-za hetaha pracu.
Prosta tamu, što ja biełaruska.
I viedajecie, što? Ja nie vyklučaju, što heta naša vina. Viedajecie, jak u sporcie, kali ty nie vyjhraŭ — ty zrabiŭ niedastatkova.
Ci niešta jašče nie zrabiŭ. Heta žachliva, ale heta ŭžo tak», — dzialiłasia tady Mielicina. Ale dadała, što heta ŭsio nie maje značeńnia na fonie taho, što dziejecca va Ukrainie.
Mielicina Staniuta: Učora ja atrymała dźvie admovy ŭ pracy praz moj biełaruski pašpart. Ale heta ŭžo nie maje značeńnia
