Źbitaja vieža rasijskaha tanka. Fota 93-j miechanizavanaj bryhady Uzbrojenych sił Ukrainy.
Z taho, što nam viadoma pra Pucina — heta čałaviek davoli nierašučy, schilny da chistańniaŭ i čužych ŭpłyvaŭ. Jak kazaŭ jahony kolišni blizki siabar bankir Puhačoŭ, «ciapierašniaje mierkavańnie Pucina — heta mierkavańnie taho, chto apošni vyjšaŭ ź jaho kabinieta». Jak kazaŭ Niaŭzoraŭ jašče zadoŭha da vajny — «Pucin zaŭsiody pamiž barykadami, nikoli nie stanovicca na niejki bok. Jon staić, rasstaviŭšy nohi pa abodva baki barykady, i tamu svajoj mašonkaj jakraz dakranajecca da viarchuški barykady» (cytuju nie dasłoŭna, ale blizka pa sensie). Taksama Puhačoŭ davoli šmat pryvodziŭ prykładaŭ, jak Pucin nie lubić čytać vialikija teksty, zaŭsiody prosić «raskažy mnie ŭ dvuch słovach» (heta da temy pra paŭnatu infarmacyi, jakoj jon vałodaje).
Heta ja da čaho? Da taho, što niama takoha, kab Pucin pryniaŭ rašeńnie i pre jak tank. Kali jon sustrakaje na svaim šlachu składanaści i supraciŭ, jon spyniajecca, ahladajecca vakoł, pačynaje šukać i aceńvać varyjanty. A pobač ź im viruje «kalektyŭny Raspucin», jaki maje dostup da cieła i mozha, i členy jakoha zmahajucca za prava pašyryć svoj upłyŭ i schilić Pucina ŭ bok taho ci inšaha rašeńnia.
Ciapier jakraz adno z takich razdarožžaŭ, kali ŭmoŭny Kreml vyrašaje, što rabić dalej. Praciahvać (uzmacniać) vajnu albo niejak de-fakta jaje zhortvać. Padać narodu choć štości ŭ jakaści «pieramohi», zafiksavać toje, što zachapili, zapatrabavać admieny sankcyjaŭ u abmien na mir. Niejki varyjant 2014 hoda, kali adchapili častku ŭkrainskaj terytoryi, stvaryli tam DNR i na hetym spynilisia.
«Patryjoty», darečy, dahetul nie mohuć daravać Pucinu 2014-y, kažučy, što tady možna było zachapić pałovu Ukrainy bieź ciapierašnich prablem. Hetaja «partyja vajny» (nazaviom jaje takim zvykłym vyznačeńniem) choča vajny da kanca. Hetyja ludzi pišuć zvaroty da viarchoŭnaha hałoŭnakamandujučaha, zajaŭlajuć pra nieabchodnaść masavaj mabilizacyi i aficyjnaha abviaščeńnia vajny Ukrainie (kab možna było zakonnym čynam dasyłać lubuju kolkaść mabilizavanych na vajnu).
I tut paradaksalnym čynam pamknieńni rasijskich «jastrabaŭ» supadajuć z pamknieńniami tych, chto choča razvału Rasii. Sprava ŭ roznym razumieńni toj samaj farmuloŭki «da kanca». Rasijskija šavinisty «kaniec» bačać u vyhladzie svajoj pieramohi, a tyja ludzi va ŭsim śviecie, jakija prahnuć poŭnaj, a nie častkovaj parazy Rasii, jakraz pierakananyja, što «vajna da kanca» — mienavita toje, što da razhromu Rasii i pryviadzie. U hetym sensie, čym dalej praciahvajecca vajna — tym bolej šancaŭ na poŭny vajenny i ekanamičny razhrom Rasii.
To-bok ciapier Rasija vybiraje: albo spynicca niedzie na histaryčnym momancie łakalnaj parazy ŭ vajnie ź Japonijaj 1905 hoda — niepryjemna, mocny ŭdar pa prestyžy, demanstracyja haniebnaha stanu vojska i dziaržavy, ale nie fatalna. Albo pajści dalej, u 1914 hod, kali suśvietnaja vajna i jaje vyniki razburać daščentu samu dziaržavu, jaje ekanomiku, palityčnuju i sacyjalnuju strukturu.
