Vitaŭtas Łandśbierhis.
«Moža, vy ŭžo viedajecie, kolkich ludziej siońnia zabiŭ Pucin va Ukrainie? Moža, viedajecie, kolki zapłanavaŭ zabić zaŭtra? Moža viedajecie, kolki jeŭrapiejskich kiraŭnikoŭ źviarnulisia ŭ Haahski trybunał z abvinavačvańniami ŭ adras Pucina ŭ złačynstvach suprać čałaviectva?
Takich niama? Dyk, moža, choć by Litva padymie Ściah svabody», — skazaŭ Łandśbierhis u Vilni prysutnym na mitynhu kala rasijskaj ambasady.
Ciapier, pavodle Łandśbierhisa,
«adno z dvuch: ci śvietu kaniec, ci Rasii kaniec. Budziem spadziavacca, što heta Rasii kaniec. Moža, heta było niepaźbiežna, dla taho kab śviet ačuniaŭ ad rasijskaha raku».
«Chto viedaje, ci dastatkova ciapier Rasii budzie źmianić chvoraha kiraŭnika, kab jana i śviet paźbiehli katastrofy? Treba mianiać uvieś režym, usiu fiłasofiju žyćcia. Nie hvałt, a čałaviečnaść pavinny być na čale, inakš ŭvieś śviet pojdzie ŭ apramietnuju razam z Rasijaj», — adznačyŭ Łandśbierhis.
Pierad prysutnymi 10 tysiačami čałaviek jon skazaŭ, što kali Jeŭropa pakinie Ukrainu adnu, to heta budzie samahubstvam. Tamu, na jahonuju dumku, ciapier treba ŭsim vyznačycca i vybrać, na jakim baku stajać.
«Heta i pytańnie dla niekatorych litoŭskich pradprymalnikaŭ i režysioraŭ: jeŭrapiejcy ci maskvičy? Ciapier jak nikoli treba vyznačycca, dzie ty staiš: la mašny ŭ Maskvie ci idzieš tudy, dzie ludzi volnyja, dzie jany hałasujuć, patrabujuć i, jak va Ukrainie, hinuć za svabodu. Usie pavinny zrabić vybar».
