«Pa niejkim časie aznajomiŭsia jašče z dvuma tvorami — «Łoś paźniŭsia» i «Dobry voŭk» — i zrazumieŭ, što adčuvańnie nie padmanuła mianie. Try tvory, i ŭsie try — šedeŭry!
Šanoŭnaje spadarstva, vinšuju vas, a pieradusim vašych dziaciej i ŭnukaŭ: na niebaschile biełaruskaj dziciačaj litaratury — litaratury vielmi bahataj — uzyšło novaje jaskravaje imia! A daražeńkamu Andreju zyču zdaroŭja i tryvałaści, kab stavała mocy nie tolki pieražyć usie niahody, ale i raźvivać svoj paetyčny talent», — piša Źmicier Sańko.
Voś tut nižej try vieršy, jakija zhadvaje Źmicier Sańko. A taksama jašče adzin, z novaha numara časopisa «Dudu».
Myška
Da Tamašyka ŭ hości
Biehła myška, uźniaŭšy chvościk.
A na chvościku — ściažok,
A ŭ łapkach — piražok!
Słon u dzieda
Dźviery hnucca, stol dryžyć —
Słon pryjšoŭ da dzieda žyć.
Ź lesu śniežnaha ŭranku —
Voś byvaje niečakanka!
Vucha ŭ kuchni, chvost u spalni,
Levaja naha ŭ vitalni —
U dziadulevaj chacincy
Tak niaprosta pamiaścicca.
Adzinoka ŭzimku dziedu,
Dyk i rady jon susiedu:
Słon na nosie drovy nosić
I ŭ kramu dzieda vozić.
Razvažajuć dzied z słanom:
— Moža, nam pabolšyć dom?
…Abžyviecca słon pacichu,
Pryviadzie jašče j słanichu.
Łoś ź pirahami
Łoś paźniŭsia,
łoś lacieŭ —
Na ciahnik paśpieć chacieŭ.
Spatyknuŭsia,
začapiŭsia,
Prosta z horki pakaciŭsia:
Uvierch nahami,
uniz rahami —
U mašynu ź pirahami —
Buch!
I ciapier pamiž rahoŭ —
Tryccać vosiem pirahoŭ!
Dobry voŭk
Dobry voŭk žyvie ŭ lesie:
Ni da koha jon nie lezie,
Nie chapaje, nie kusaje —
Jon słabych abaraniaje.
Zajčaniaty, lisianiaty,
Barsučki i babraniaty
Lezuć śmieła na kaleni.
I kryčyć u zachapleńni
Samy śmieły barsučok:
«Pakatajcie nas, vaŭčok!»
Jany ŭsio žyćcio pisali dla vas, pracavali dla ludziej. Ciapier vy možacie napisać dla ich, vy možacie taksama zrabić hrašovy pieravod.
Marcinovič Jahor Alaksandravič
Skurko Andrej Hienadzievič
SIZA-1, Minsk, vuł. Vaładarskaha 2, 220030
