Pa-pieršaje, krajaznaŭcy, jakija šmat hadoŭ vajujuć z haradskimi ŭładami za viartańnie histaryčnych nazvaŭ, aburanyja, jak lohka było pryniata rašeńnie ab pierajmienavańni: «Na praciahu apošnich dziesiacihodździaŭ miascovyja ŭłady adkidali lubyja prapanovy pa viartańni nazad histaryčnych nazvaŭ vulic, zaŭziata adstojvajučy savieckija biezabličnyja nazvy, nijak nie źviazanyja z haradami i ichniaj historyjaj. Arhumienty tamu znachodzilisia roznyja: «patrabuje značnych resursaŭ», «pradstaŭlajecca niemetazhodnym», «stvaraje niazručnaści dla žycharoŭ», «z momantu śmierci asoby nie minuła 10 hadoŭ», — takimi słovami pačynajecca pietycyja.
Taksama krajaznaŭcy nie razumiejuć, čamu vulica Fiłareta musić źjavicca ŭ centry mienavita Hrodna: nijakija zasłuhi mitrapalita pierad horadam u apublikavanych aficyjnych tekstach nie raskryty.
Pryčym, jak davodziać historyki, mienavita prapanavany da pierajmienavańnia ŭčastak vulicy Horkaha, ad płoščy Tyzienhaŭza da skryžavańnia z vulicami 17 Vieraśnia i Kamunalnaj, mieŭ histaryčnuju nazvu — Hrandzickaja vulica, za ciapierašnimi vulicami 17 Vieraśnia i Kamunalnaj horad skančaŭsia, i praciah vulicy ciahnuŭsia da vioski Hrandzičy, ad jakoj ułasna jana i atrymała nazvu.
Treba adznačyć, što nieabyjakavyja da historyi składalniki pietycyi nie prosta adprečvajuć varyjant meryi, ale i prapanujuć svoj. Jany ličać, što ŭšanavać pamiać mitrapalita Fiłareta možna, nadaŭšy jaho imia bieznazoŭnaj płoščy (kurdanioru), jakaja ŭtvarajecca karpusam archirejskaha padvorka (vuł. Horkaha, 2, 4).
«Takija miescy zaŭsiody ličacca hanarovymi (dla prykładu — płošča Śviatoha Piatra ŭ Rymie, płošča Maršała Juzafa Piłsudskaha pierad Saksonskim pałacam i kurdanior z pomnikam Juzafu Paniatoŭskamu pierad Prezidenckim pałacam u Varšavie, kurdanior Viersalskaha pałaca i inš.), a ŭ dadzienym vypadku takoje rašeńnie jašče i nie ŭstupaje ŭ supiarečańnie z historyjaj i zdarovym sensam», — davodziać aŭtary pietycyi.
