Fota TASS
Fiodar Łukjanaŭ — hałoŭny redaktar časopisa «Rasija ŭ hłabalnaj palitycy», a taksama staršynia Prezidyumu Rady pa źniešniaj i abaronnaj palitycy Rasii z 2012 hoda. Analityk dzielicca razvažańniami nakont mahčymaj raźviazki adnosin Rasii i Biełarusi.
Praz hod paśla prezidenckich vybaraŭ situacyja ŭ Biełarusi zajšła ŭ tupik. Choć minułaj vosieńniu sychod Łukašenki padavaŭsia vidavočnym, biełaruskaj apazicyi da hetaha času nie ŭdałosia damahčysia kančatkovaj mety. Heta tłumačycca šeraham pryčyn, siarod jakich uzmacnieńnie represij i łajalnaść siłavikoŭ režymu, padtrymka Rasii i adnosna słabaja reakcyja Zachadu.
Adnak zachavańnie ŭłady Łukašenkam nie aznačaje kaniec palityčnaha kryzisu ŭ krainie. Napružanaść u hramadstvie nikudy nie padziełasia, i jak by Łukašenka nie imknuŭsia «pieraharnuć staronku», niama sensu rabić vyhlad, što ničoha nie źmianiłasia. Nie pieršy raz Zachad nie pryznaje vyniki vybaraŭ u Biełarusi, ale ciapierašni kryzis nie paraŭnać z papiarednimi paślavybarčymi pieryjadami, bo režym nie moža prapanavać hramadstvu nijakich pierśpiektyŭ na budučyniu.
Zachodni nakirunak dla Łukašenki zakryty, a Rasija nie moža biaskonca hulacca ŭ pieramovy ab intehracyi, bo Maskvie ŭžo patrebny vynik. Na dumku analityka, resursaŭ dla samastojnaha raźvićcia ŭ Biełarusi nikoli nie było. Tamu «vobraz budučyni» biełarusaŭ zvodzicca da vobraza niaźmiennaha prezidenta, jaki klaniecca nikoli nie addać uładu «miarzotnikam».
Łukjanaŭ ličyć, što zachodnija sankcyi tolki ŭzmacniajuć zaležnaść Biełarusi ad Rasijskaj Fiederacyi, a dziejnaść apazicyi za miažoj słaba ŭpłyvaje na situacyju ŭnutry krainy, na jakim by ŭzroŭni ni prymali Cichanoŭskuju ŭ Jeŭropie i ZŠA. Jość mierkavańni, što doŭha tak praciahvacca nie moža, i kaniec režymu chutka nadydzie. Ale vopyt pakazvaje, što kaniec nadychodzić chutka tam, dzie kiraŭnictva nie zdolna iści na samyja žorstkija miery.
A rašučaść zachavać uładu Łukašenka demanstravaŭ užo niekalki razoŭ hučnymi mižnarodnymi skandałami, takimi jak prymusovaja pasadka samalota z Pratasievičam ci arhanizacyja mihracyjnaha kryzisu ŭ Litvie. Tamu
na Zachadzie mohuć praciahvać zachaplacca pieraŭtvareńniem Cichanoŭskaj z damašniaj haspadyni ŭ palityčnuju lidarku, ale heta ŭsiaho tolki bieletrystyka, śćviardžaje aŭtar. Da taho času, pakul Maskva pa niejkich pryčynach nie admović u padtrymcy režymu.
Ale taki scenar ciažka ŭjavić, bo Biełaruś važnaja Rasii z punktu hledžańnia biaśpieki. Adnak Rasija taksama znachodzicca «ŭ patavaj pazicyi». Łukašenka zachavaŭ uładu ŭ mnohim dziakujučy Pucinu. Zdavałasia, što pytańni Sajuznaj dziaržavy buduć vyrašacca chutka i pad dyktoŭku Maskvy. Ale pieramovy iduć usio tak ža marudna i biezvynikova. Heta padajecca jašče bolš dziŭnym, kali ŭličvać, što stupień ekanamičnaj zaležnaści Biełarusi ad Rasii paśla letašnich vybaraŭ vyrasła jašče bolš, razvažaje analityk.
U Rasii ŭsio čaściej hučać razdražnionyja kamientary nakont hetaha: treba ci vymusić Łukašenku zhadžacca na ŭmovy Maskvy, ci zabiaśpiečyć vyhadny tranzit ułady. Adnak Łukašenka ŭśviedamlaje, što Rasija tak ža zaležyć ad jaho, bo ŭ vypadku niaštatnaj palityčnaj situacyi, ułada ŭ Minsku moža źmianicca nie samym spryjalnym dla Rasii čynam. Jak pakazvaje dośvied, rychtavać łajalnyja elity ŭ inšych krainach Rasii nikoli nie ŭdavałasia. Kali ŭłada i źmianiałasia ŭ paśpiachovym dla Maskvy nakirunku, to adbyvałasia heta dziakujučy abjektyŭnym abstavinam, a nie rasijskamu ŭpłyvu.
Jašče adzin varyjant, jaki časta hučyć, — ekanamičny anšlus, dla jakoha jość spryjalnyja pieradumovy. Ale vopyt inšych krain pakazvaje, što ciesnaja ekanamičnaja suviaź — nie harantyja palityčnaj łajalnaści.
Analityk miarkuje, što harantyju łajalnaści zabiaśpiečvaje vajennaja prysutnaść. Najaŭnaść dziejučych uzbrojenych sił i hatoŭnaść ich prymianiać — važny instrumient rasijskaha pazicyjanavańnia ŭ śviecie. Prykład realnaha ŭpłyvu Rasii źviazanyja z tymi kropkami, dzie raźmieščanyja jaje vajennyja bazy — ad Kirhizii i Tadžykistana da Armienii i Siryi.
Asabliva pakazalny armianski vypadak. Toj fakt, što Armienija zaležała ad Maskvy ŭ śfiery nacyjanalnaj biaśpieki, dazvalaŭ Rasii ciarpima stavicca da ŭnutrypalityčnych spraŭ Armienii.
Letaś Biełaruś časta paraŭnoŭvali z Armienijaj. Apazicyja sprabavała zrazumieć, jak zapeŭnić Maskvu, što Biełaruś biez Łukašenki nie spynić suviaź z Rasijaj, bo ŭ hetym niama ni patreby, ni vyhady. Adnak nie isnuje takich abstavin, jakija b usprymalisia Maskvoj dastatkova pierakanalnymi ŭ hetym. I sprava nie ŭ palityčnych lidarach, a ŭ ahulnaj mižnarodnaj atmaśfiery, u jakoj vieryć čamuści składana.
Adroźnieńnie Biełarusi ad Armienii jakraz u adsutnaści rasijskaj vajennaj prysutnaści. Za hady kiravańnia Łukašenki heta tema ŭzdymałasia im nie raz, ale ŭsio zastałosia na słovach.
Rasii varta było b aktyŭna padtrymlivać ideju raźmiaščeńnia vajennaj bazy ŭ Biełarusi — nie dla achovy ad NATA, a z metaj pryvieści adnosiny ź Minskam u zrazumiełuju i stabilnuju formu,
miarkuje analityk. I, mahčyma, Rasii b nie było spravy da taho, chto kiruje ŭ Biełarusi. Hałoŭnaje, kab lidary razumieli, što praviadzieńnie antyrasijskaj palityki pryviadzie da adpaviednaj reakcyi, u tym liku siłavoha charaktaru. Jak praviła, da takoha nie dachodzić, bo sama najaŭnaść značnaha kantynhienty nastrojvaje na kanstruktyŭny ład.
Zadavać miežy dla źniešniaj palityki važnaha susieda i pry hetym nie ŭmiešvacca va ŭnutranyja spravy i prymać jaho razumieńnie demakratyi — niakiepskaja alternatyva intehracyi ci abjadnańniu. Da hetaha farmatu ŭžo blizkaja Armienija.
Heta paćviardžaje, čamu kiraŭniki rasijskich siłavych i palityčnych struktur tak achvotna padtrymlivajuć rytoryku Łukašenki pra biaskoncych źniešnich vorahaŭ. Čym ich bolš, tym bolš aktualnaja tema rasijskaj vajennaj dapamohi. I tym bližej mahčymaść vyjści z patavaj pazicyi, ad jakoj stamilisia ŭsie baki.
