«Jamu kažuć, što paśla suda jamu kajuk, jamu dajuć taki sihnał praz administracyju SIZA i inšych viaźniaŭ». Viačorka zaklikaje padtrymlivać palitviaźniaŭ: «Kali pišacie im listy, kažycie, što jany patrebnyja na voli, my ich čakajem, my za ich zmahajemsia, nie treba rezać sabie vieny, nie treba viešacca, nie treba zabivacca. Heta, chutčej za ŭsio, im nie dapamoža, a sapsuje zdaroŭje na ŭsio žyćcio».
«Prablema Ihara Łosika była ŭ tym, što jon byŭ nadta papularny, a značyć, upłyvovy, — kaža Franak, jaki siabruje ź Iharam. — Luby čałaviek, u jakoha 10 tysiač padpisčykaŭ u biełaruskim siehmiencie internetu, pahroza dla režymu. Łosik nie ŭdzielničaŭ ni ŭ padrychtoŭcy nijakich pratestaŭ, jon nie paśpieŭ by navat u hetym paŭdzielničać. Usio, u čym jon vinavaty, — heta ŭ tym, što jon aśviatlaŭ padziei, jakija byli, i ŭ tym, što ŭ jaho było bolš za 300 tysiač padpisčykaŭ. Jon viedaŭ, što pa jaho pryjduć, tamu što ŭžo tady zvanočki pastupali, źbiraŭsia vyjechać z krainy, ale nie paśpieŭ».
Pa słovach Viačorki, Ihar vielmi baicca kałonii i taho, što budzie adbyvacca paśla suda. «Jaho davodzili da suicydu niekalki razoŭ, jaho vymotvali fizična, — praciahvaje Franak. — Jon razumieje, što nie vinavaty, ale jon, jak toj hieroj kafkijanskaha «Pracesu», ničoha nie moža z hetym zrabić. Jon rychtuje novuju haładoŭku, i jaho treba strymlivać ad hetaha. Jon dumaje, što haładoŭkaj ci suicydam moža pamianiać situacyju, jon nie razumieje, što maje dačynieńnie z absalutna kryvažernym režymam, jakomu plavać na žyćci ludziej».
Adras dla listoŭ Iharu Łosiku: 246003, Homiel, vuł. Knižnaja, 1A. SIZA-3.
Hladzicie «TOK» z Franakam Viačorkam
