Na fota možna ŭbačyć, jak vyhladała kaplica ŭ 2014 hodzie.
Fota: globustut.by
«Kaplica ŭ dastatkova patrapanym vyhladzie, adnak praktyčna cełaja, adsutničaje statuja ŭnutry, ale bačny štyr, na jakim jana stajała, i pastamient»,
— pisaŭ tady adzin z padarožnikaŭ.
Za adnaŭleńnie kaplicy ŭziaŭsia pradprymalnik Francišak Žyłka. «Nieadnarazova prajazdžaŭ pobač z hetaj kaplicaj na mašynie, — kaža jon. — Ja naradziŭsia niedaloka ad hetych miaścinaŭ. Da majho doma adtul 10 km. A zaraz uvieś čas pryjazdžaju da doma, dzie žyła maci.
U višnieŭskaj parafii da 1900 hoda žyli maje prodki. Upeŭnieny, što jany nieadnarazova malilisia ŭ hetaj kaplicy. Chacieŭ pryśviacić pracu ich pamiaci».
Žyłka viadomy jak pradprymalnik. Siarod inšaha jon
adnaviŭ vadziany młyn u ahraharadku Žodziški, što na Smarhonščynie, a taksama napisaŭ knihu pra vadzianyja młyny Biełarusi.
«Kab napisać knihu, ja abjechaŭ kala 150 miastečak. Ale nidzie nie bačyŭ takoj pryhožaj kaplicy. Jaje vyšynia — ažno 9 mietraŭ. Usio čakaŭ, pakul dziaržava adbuduje jaje».
Francišak Žyłka. Fota: zviazda.by
Kaplica znachodzicca niedaloka ad Višnieva, ale staić u lesie. Pobač — ni mohiłkaŭ, ni žylla. Tolki akopy Pieršaj suśvietnaj. Da kaścioła — 2 km.
Kali pabudavali kaplicu, dakładna nieviadoma. Na stendzie, raźmieščanym pobač, idzie havorka pra 18 stahodździe, ale Žyłka ŭpeŭnieny, što ŭzrost vyznačyli na voka.
«Pobač z kaplicaj, la samych padmurkaŭ, znajšli «baracinku», manietu 1663 hoda z vyjavaj karala Rečy Paspalitaj Jana Kazimira. Imi karystalisia da kanca 17 stahodździa. Upeŭnieny, što kaplica — hetaha času. Ale, naturalna, pytańnie jašče treba daśledavać».
Jak kaža spadar Francišak, apošni raz kaplicu ramantavali sto hadoŭ tamu, u 1920-ja.
U 2018 hodzie la budynka narešcie źjavilisia ryštavańni. U sacyjalnych sietkach pisali, što pobač źjaviŭsia stend. Na im śćviardžałasia, što
ŭ kaplicy adsutničaje hidraizalacyja, a taksama dach. Tamu značnuju častku cahlanaj kładki treba było zamianić.
Ale pracy tak i nie pačalisia. Tamu ŭ 2020-m Francišak Žyłka sam uziaŭsia za pracu. Pa jaho słovach,
nie kazaŭ pra toje nikomu: navat blizkim siabram, rodnym, ksiandzu Antoniju.
«Za pracu ŭzialisia vosieńniu. Daviałosia pryvieźci žvir, prybrać tynkoŭku i bituju cehłu. Ja dumaŭ, što ŭ 2021-m budzie takaja zima, jak letaś. Ale pryjšli marazy — i daviałosia rabić paŭzu».
Raskazać ksiandzu pra pracu daviałosia, kali Francišku spatrebiłasia bočka dla vady i vahončyk: rabočyja miašali cemient.
Tak vyhladaje kaplica zaraz. Zastajecca ŭparadkavać terytoryju.
Darečy, jak pryznajecca Žyłka, jamu daviałosia źmianić dźvie budaŭničyja bryhady.
«Tam šmat cikavych dekaratyŭnych elemientaŭ. Tamu rabili pad strohim kantrolem. Choć abiedźvie bryhady kazali, što pracavali ŭ Rasii padčas restaŭracyi cerkvaŭ».
Darečy, kaplica nie ŭvachodzić u śpis historyka-kulturnych kaštoŭnaściaŭ. Zaraz vyrašajecca pytańnie, za kim jaje zamacavać.
Padčas pracy budaŭniki rasčyścili placoŭku kala kaplicy, jakaja zarasła lesam. Parafijanie nabyli fihurku Jana Chryściciela i ŭstalavali jaje. Taksama nad kaplicaj źjaviŭsia i aŭtentyčny kryž — jaho ksiandzu Antoniju prynios adzin z kapalnikaŭ.
Ciapier pracy pa restaŭracyi kaplicy skončylisia, davodziać da ładu terytoryju vakoł.
Aśviačeńnie kaplicy z udziełam hrodzienskaha biskupa Alaksandra Kaškieviča adbudziecca ŭ niadzielu, 27 červienia, a 12-j hadzinie.
