Leanid Michajłavič Łyč (nar. 8 lutaha 1929, v. Mahilnaje, Uździenski rajon Minskaj vobł.) — biełaruski historyk, publicyst; doktar histaryčnych navuk, prafiesar.
Naradziŭsia sielskaj siamji na Uździenščynie. Paśla vajny navučaŭsia ŭ Minskim statystyčnym technikumie, vajennym vučyliščy, skončyŭ histaryčny fakultet Baškirskaha piedahahičnaha instytuta va Ufie (1957). Z 1958 h. pracavaŭ nastaŭnikam. Z 1962 hoda ŭ Instytucie historyi Akademii navuk BSSR, prajšoŭ šlach ad staršaha łabaranta da hałoŭnaha navukovaha supracoŭnika (2016), doktara histaryčnych navuk, prafiesara. Staršynia Tapanimičnaj kamisii pry Prezidyumie Viarchoŭnaha Savieta Respubliki Biełaruś (1992—1996).
Daśledavaŭ pytańni sacyjalna-kłasavych adnosin u saviecki čas, historyju biełaruskaj kultury, moŭnuju palityku ŭ Biełarusi ŭ XIX—XX st., mižnacyjanalnyja adnosiny ŭ krainie ŭ XX stahodździ.
Adzin z aŭtaraŭ knih: «Historyja Minska» (1967), «Historyja Biełaruskaj SSR» (t.5, 1975), «Historyja rabočaha kłasa BSSR» (t.4, 1987), «Narysy historyi Biełarusi» (t.2, 1995), «Historyja kultury Biełarusi» (1996); aŭtar manahrafij, siarod jakich «Biełaruskaja nacyja i mova» (1994), «Nazvy ziamli biełaruskaj» (1994) i inš.
U knizie «Biełaruskaja nacyjanalnaja ideja: tearetyčny i praktyčny aśpiekty» (2010) raskryvajucca farmavańnie kancepcyi biełaruskaj nacyjanalnaj idei i šlachi pieraŭvasableńnia jaje ŭ praktyku. Z usiaho kompleksu źviazanych z hetym pytańniaŭ najbolš padrabiazna razhledžany nacyjanalna-dziaržaŭnaje budaŭnictva i aśvietnicka-moŭny faktar. Chranałahična kniha zakančvajecca 30-mi hadami XX st.
Daśledavaŭ prablemu kulturnaha žyćcia na terytoryi, što znachodziłasia pad jurysdykcyjaj akupacyjnych uładaŭ u knizie «Nacyjanalna kulturnaje žyćcio Biełarusi na terytoryi funkcyjanavańnia niamieckaha akupacyjnaha režymu (červień 1941 ― lipień 1944 h.)», jakaja vyjšła ŭ 2011 hodzie.
Kniha «Krajaznaŭstva ŭ kantekście sučasnaha nacyjanalna-kulturnaha žyćcia Biełarusi» (2013) pryśviečana raskryćciu stanovišča krajaznaŭčaha ruchu ŭ Respublicy Biełaruś, pakazany jaho dasiahnieńni ŭ daśledavańni roznych prablem, źviazanych z historyjaj, nacyjanalna-kulturnym žyćciom. Aŭtar šmat uvahi nadaŭ moŭnamu i tapanimičnamu aśpiektam krajaznaŭčych daśledavańniaŭ.
U knizie «Biełarusy na miažy nacyjanalnaj katastrofy» (2015) raskryvajucca pryčyny nievierahodnych ciažkaściaŭ etnakulturnaha žyćcia biełaruskaha naroda ŭ vyniku praviadzieńnia supiarečnaj jaho intaresam dziaržaŭnaj moŭnaj palityki ŭładami Rečy Paspalitaj, carskaj Rasii, SSSR — BSSR i Respubliki Biełaruś. Na asnovie analizu faktyčnaha materyjału pakazana, što prablema zachavańnia biełarusami svajoj nacyjanalnaj identyčnaści istotna abvastryłasia paśla praviedzienaha pa inicyjatyvie palityčnaha kiraŭnictva Respubliki Biełaruś u 1995 h. refierendumu, zhodna ź jakim nasupierak suśvietnaj praktycy krain z adnym tytulnym narodam status druhoj dziaržaŭnaj movy nadali ŭ Biełarusi i ruskaj movie. Aŭtar pakazvaje, što pry padtrymcy dziaržaŭnaha čynoŭnickaha aparatu ruskaja mova tryvała ŭstalavałasia va ŭsich śfierach aficyjnaha žyćcia, zrabiŭšy lišniaj, niepatrebnaj dla jaho biełaruskuju movu.
Čytajcie taksama: 90-hadovy historyk Leanid Łyč hranična ščyra raskazaŭ pra ŭsio — pracu ŭ łahiery palitviaźniaŭ, troch žonak, syna Šamila
