Jak stała viadoma «Našaj Nivie», 7 vieraśnia ŭ ścienach IČU na Skaryny, 20 byŭ apraŭdany žychar Sienicy Maksim Voł.
Jaho sudzili pa kanviejernym artykule 23.34 (Parušeńnie paradku arhanizacyi ci praviadzieńnia masavych mierapryjemstvaŭ), ale sudździa Alaksiej Krapačoŭ paličyŭ napisanaje ŭ pratakole niaznačnym dla prysudžeńnia štrafu ci sutak.
Maksim raskazaŭ «Našaj Nivie», jak usio było.
«Ź niekatorych časoŭ ja špacyruju ŭ siabie ŭ Sienicy ź bieł-čyrvona-biełym ściaham. 5 vieraśnia kala doma mianie zatrymali dva supracoŭniki milicyi, K. i A., pad pahrozaj prymianieńnia siły praviali mianie ŭ mašynu.
U miascovym adździele ja zapatrabavaŭ sabie advakata. Pratakoł składaŭ nie A., a inšy supracoŭnik, Ihar Nachajeŭ, jaki pahadziŭsia pradastavić mnie advakata. Da hetaha milicyjaniera ŭ mianie pretenzij niama. Advakatka Natalla Vancovič pryjechała praz hadzinu, jaje puścili.
Kali skončyli z afarmleńniem pratakoła, ja pacikaviŭsia, ci mahu być volny da suda, ale načavać daviałosia ŭ adździaleńni.
Ranicaj pa mianie pryjechaŭ aŭtamabil, jaki zavioz mianie ŭ Minsk u IČU na Skaryny, 20. Da raboty supracoŭnikaŭ IČU ŭ mianie niama pytańniaŭ, ale sistema pobytu…
Bializna nie vydajecca ŭ pryncypie, ludzi mianiajucca kožnyja sutki, moža być takoje, što 10 čałaviek vykarystoŭvajuć adnyja i tyja ž paduški, navałački. U vyniku jany vyhladajuć skamkanymi, zasalenymi anučami. Viadoma, na hetych anučach zručniej, čym na padłozie, ale… Tualetnuju papieru nie vydajuć, kali niama — vykručvajsia, jak umieješ. Posudu niama. Pa viečarach prynosiać kipień, ale nabirać jaho niama ŭ što. Ludzi zubami abhryzajuć płastykavyja butelki, kab nabrać vady i papić abo raźvieści jaje z chałodnaj i pamyć hałavu abo abcierci cieła. Tak, ja bačyŭ pakoj z nadpisam «duš», ale, sa słovaŭ tych, chto tam adnosna doŭha, nikoha tudy nie vadzili.
Vokny ŭ kamiery zafarbavanyja, naturalnaha śviatła niama, haryć lampačka z žoŭtym słabym śviatłom.
«Potym nas usich, chto byŭ u kamiery, paviali na sud. Sud — pa skajpie. Ja liču, što sud — heta nie toje miesca, kudy treba ŭkaraniać elektronnyja technałohii, ale jak jość.
Spačatku sudździa začytaŭ nam našy pravy, usich vyvieli z kabinieta i pačali potym zavodzić pa adnym. Kanviejer — voś jak ja mahu apisać praces. Čałaviek zachodzić i vielmi chutka vychodzić z papierčynaj ab prysudzie.
Ale tak vyjšła, što mnie dali inšaha sudździu — Alaksieja Krapačova, bo ŭ mianie byŭ advakat. Kali pačaŭsia praces, sudździa pytaŭsia, jak ja prakamientuju pratakoł, ci pryznaju ja vinu. Ja ž adkazvaŭ, što mianie zatrymali kala majho doma, a sa ściaham špacyruju štodzionna, vykarystoŭvaju jaho jak sposab upryhožyć siabie i vyłučycca z natoŭpu.
Dapytvali śviedkaŭ-milicyjanieraŭ, ich pakazańni błytalisia i nie supadali. Jak vyśvietliłasia, u Sienicy vielmi niervova ŭspryniali majo zatrymańnie, skłałasia supołka padtrymki, jakaja adšukała dvuch śviedkaŭ — žančyny, jakija bačyli, jak mianie zatrymlivali. Jany zmahli raźbić tezisy abvinavačańnia pra toje, što ja nibyta ŭciakaŭ, źbiraŭ vakoł siabie ludziej i hetak dalej.
U vyniku sudździa abvieściŭ mianie nievinavatym u suviazi ź niaznačnaściu zdareńnia. Na apraŭdalny prysud ja nie spadziavaŭsia, viedajučy, jakija realii našych dzion, hetak ža byli ździŭlenyja i rabotniki orhanaŭ. Praz 20 chvilin ja pakinuŭ ścieny IČU».
