Alaksandr Łukašenka vystupaje pra zacikaŭlenaść u dobrych i braterskich adnosinach z Rasijaj. Pra heta jon zajaviŭ, vystupajučy pierad rabotnikami zavoda hazietnaj papiery ŭ Škłovie, pieradaje BiełTA.
«Vy pavinny viedać: my nie hulajem u niejkija hulni. My nie chočam zališnie napružvać našaha hałoŭnaha sajuźnika. Heta sapraŭdy naš hałoŭny sajuźnik. Moža, adumajucca i viernucca da narmalnych stasunkaŭ.
My chočam pracavać ź imi, ale na roŭnych umovach. Ludzi, pradpryjemstvy pavinny być u roŭnych umovach, i krainy pavinny być u roŭnych umovach», — skazaŭ jon.
Łukašenka adznačyŭ, što heta nie značyć uziać usio, što jość u Rasii i Biełarusi, skłaści i napałovu padzialić. «Nie treba nam, my padavimsia ad hetaha kavałka. My pavinny prosta isnavać u roŭnych umovach. I kankuravać. I ja ŭpeŭnieny, što my spravimsia», — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka.
Kiraŭnik dziaržavy ličyć, što pieražyvać niama čaho, u Biełarusi vydatnyja adnosiny z mnohimi dziaržavami. Naprykład, viaducca pastaŭki vialikaj kolkaści pradukcyi na kitajski rynak.
«My ŭžo siońnia asabliva nie pakutujem, što jany (rasijski bok) zakryvajuć nam rynak pa praduktach charčavańnia. Prytym nachabna, biespardonna, biez pryčyny. Kab nachilić, źniavažyć. My hetym nie adkazvajem. Ale ž my možam i adkazać. Kaliści było, kali jany pačali nas tarpiedavać. My pačali ich aŭtamabili praviarać pad Smalenskam. I čarha vystraiłasia pa čyhuncy i aŭtatranspartu da Kramla. Tady ŭbačyli, što tak rabić nielha», — zajaviŭ kiraŭnik dziaržavy.
«Usiakaje my pieražyvali. Ale heta nam nie treba. Ja heta kažu ščyra i adkryta. Nam patrebnyja narmalnyja siabroŭskija, brackija adnosiny. Kali hetaha starejšy brat choča», — reziumavaŭ Alaksandr Łukašenka.
