10 studzienia Illu i Stanisłava Kościevych z Čerykava prysudzili da rasstrełu za zabojstva miascovaj nastaŭnicy. Siastra chłopcaŭ Hanna 21 studzienia sustrełasia ź imi.
Padrabiaznaści spatkańnia Hanna raspaviała «Našaj Nivie».
«Illa i Stas siadziać pakul u Mahilovie, u turmie. Ja bačyła ich abodvuch. Ale nie adrazu, heta zabaroniena. Spačatku praviała dźvie hadziny z adnym bratam, paśla dźvie hadziny z druhim.
Im vielmi ciažka, jany vielmi źmianilisia. Nu i ŭmovy ŭtrymańnia vielmi niaprostyja: u ich tyja śpiecyjalnyja roby ź vialikimi litarami IMN («isklučitielnaja miera nakazanija»), kožnaha pryvodziać dva kanvairy z sabakami.
Asabliva ciažka Stasu: kali jaho pryviali, to jaho tak hajdała, što niemahčyma było razmaŭlać. Treślisia ruki, nohi, hałava… Ja zmahła zrazumieć jaho słovy tolki kali krychu jaho supakoiła.
Stas spačatku admaŭlaŭsia apranać tuju robu dla śmiarotnikaŭ. Maŭlaŭ, prysud u siłu nie ŭstupiŭ, a da ich staviacca nibyta ich užo i niama, nibyta jany nie ludzi. Za heta 6 sutak pravioŭ u karcary. Ale, kaža, asablivaj roźnicy pamiž zvyčajnaj kamieraj i karcaram niama. Ciapier jon siadzić u zvyčajnaj adzinočcy, biez sukamiernikaŭ, hetak ža siadzić i Illa, taksama adzin.
Ciapier Stas pahadziŭsia apranać robu, ja patłumačyła jamu taksama, što niavažna, jakaja tam užo vopratka. Skazała jamu: kali tak treba pa režymie, to treba apranać, nie iści na kanflikty z kiraŭnictvam, kab horš nie było.
Raniej Stas bačyŭsia raz na tydzień sa śviatarom. Paśla jamu čamuści zabaranili hetyja sustrečy, chłopiec vielmi pieražyvaŭ. Ja pahavaryła z administracyjaj, mianie zapeŭnili, što prablema vyrašycca, i śviatara znoŭ puściać da brata.
Ja b nie skazała, što raniej Stas byŭ asabliva relihijnym. Ale ž… usie my chryščonyja, kryžyki nosim. U carkvu chodzim. Raz na hod chodzim, ale ŭsio ž… Nu i za 9 miesiacaŭ, pakul jon byŭ pad vartaj, Stas pačaŭ čytać Bibliju, malitoŭniki. Jamu tak trochi lahčej — ale ŭsio roŭna vielmi ciažka.
Ja starałasia nastroić brata, što ŭsio, moža, jašče budzie bolš-mienš, nie treba ličyć, što ŭsio budzie skončana. Jon choć paśmichnuŭsia mnie, kali sychodziŭ.
Rasstralajuć bratoŭ, jakija zabili nastaŭnicu ŭ Čerykavie. Starejšamu 21 hod, małodšamu — 19. Padrabiaznaści
«I nas na try litary ŭ sudzie jany pasyłali!» Maci zabitaj nastaŭnicy z Čerykava radaja rasstrelnamu prysudu
Illa źniešnie vielmi źmianiŭsia: bledny, siniaki pad vačyma… Pieražyvaje pra toje, jak usio budzie adbyvacca, jak rasstrelvajuć. Pra svajakoŭ zahinułaj i ich radaść ad prysudu skazaŭ: ja ŭsio vydatna razumieju.
Taksama Illa paprasiŭ mianie napisać padziaku načalniku turmy, što ŭsio narmalna, jamu navat padabajecca, tolki trochi chałodna. Kab tolki trochi ciaplej było, a bolš ničoha nie treba.
Ale abodva braty ŭžo hatovyja, što ŭsio, heta kaniec. Płakali, što ničoha nielha zrabić.
Ja jašče budu staracca ź imi ŭbačycca. Jany paprasili pieradać termabializnu — u ich sopli, kašlajuć, prastyli. Pra ježu asabliva nie prasili, razumiejuć, što mnie ciažka adnoj.
U hety raz ja jašče pryvoziła im knižki: Stasu Bibliju, Illi apaviadańni i kryžavanki, kab choć trochi adciahnuć dumki.
Apielacyju my padali. Ale ja nie mahu skazać, ci źmienicca štości. Usia nadzieja tolki na Boha. Ja viedaju, što sprava na kantroli prezidenta. Nie chaču rychtavacca da horšaha, ale viedaju taksama, što takija spravy faktyčna vyrašanyja, źmianić štości amal nierealna. Ale ja budu čaplacca za luby šaniec pakul jość mahčymaść.
Usio, što zaležyć ad nas, my robim. Prosta tak ja nie hatovaja addać dziaciej u ruki śmierci».
