Minski mastak Maksim Osipaŭ źmiaściŭ u fejsbuku fota niezvyčajnaha rośpisu, jaki jon zrabiŭ na ścianie handlovaha paviljona na rynku ŭ Maładziečnie. Tvor nazyvajecca «Poklik da vytokaŭ».
Fota sa staronki Facebook Maksima Osipava (tut i nižej)
U svaim tłumačeńni zadumy aŭtar kaža, što imia monstra — Hadziła — hučyć vielmi «pa-našamu».
«Heta praca była natchnionaja tymi, chto biaskonca zaklikaje nas adradžać i šanavać raznastajnyja tradycyi, nie vielmi ŭdajučysia ŭ toje, navošta, ułasna, nam jany ciapier patrebnyja».
Pa słovach Maksima Osipava, Hadziła ŭ tradycyjnym biełaruskim kaściumie «zaklikaje nieadkładna pavažać tradycyi», źviartajučysia da natoŭpu, składzienaha ź piersanažaŭ chrestamatyjnych karcin rasijskich mastakoŭ Ivanova, Piarova i Brułova.
Mastak robić vysnovu: kali čałaviek nie moža patłumačyć, dla čaho jamu patrebnaja siońnia peŭnaja tradycyja, to jaje «całkam možna źlić».
Ale ci nie supiarečyć aŭtar sam sabie? Bo jon sam stvaraje svaje pracy na hruncie tradycyi — karystajučysia stylistykaj malavanych dyvanoŭ Aleny Kiš.
«Ja, naprykład, viedaju, navošta ja vykarystoŭvaju matyvy malavanych dyvanoŭ, — piša jon. — U pieršuju čarhu, heta vydatnaja vizualnaja prynada».
Maksim Osipaŭ pieraasensoŭvaje estetyku malavanych dyvanoŭ daŭno — voś, naprykład, murał, jaki jon namalavaŭ u Čarei:
Taksama jon stvaryŭ cykł malavanych dyvanoŭ «Otsiebiatina», u jakich spałučaje matyvy Aleny Kiš z tvorami suśvietnaj mastackaj kłasiki:
