Alaksandr Łukašenka nakiravaŭ pryvitańnie vypusknikam ustanoŭ ahulnaj siaredniaj adukacyi krainy. Jon adznačyŭ, što apošni školny zvanok znamianuje pačatak novaha, darosłaha žyćcia, adčyniaje dźviery ŭ śviet vialikich mahčymaściej, adkaznych rašeńniaŭ, ambicyjnych płanaŭ.
«Siońnia vy raźvitvajeciesia ź dzivosnym časam, napoŭnienym ramantykaj školnych budniaŭ, rasstajaciesia z nastaŭnikami i adnakłaśnikami. Dorycie ciopłyja słovy ŭdziačnaści piedahoham za salidny bahaž viedaŭ, siabram — za dapamohu i padtrymku, baćkam — za toje, što byli pobač i mudra nakiroŭvali na hetym šlachu, — havorycca ŭ pryvitańni. — Vam daviadziecca zrabić pieršy samastojny vybar prafiesii, invieściravać usie svaje viedy i nabyty vopyt u stvareńnie ŭłasnaj paśpiachovaj budučyni».
Alaksandr Łukašenka vykazaŭ pierakanańnie, što vypusknikami kirujuć vysakarodnyja pamknieńni, i jany hatovy nakiravać enierhiju maładości, rozum, talent na realizacyju vysokich met u imia miru i praćvitańnia rodnaj Biełarusi.
