Ilustracyjnaje fota Siarhieja Hudzilina
Hramadzki aktyvist Kryścijan Šynkievič apublikavaŭ aŭdyjazapis razmovy studentki Biełaruskaha dziaržaŭnaha ekanamičnaha ŭniversytetu, jak miarkujecca, z dekanam ulikova-ekanamičnaha fakultetu Ŭładzimieram Bierazoŭskim. Na aŭdyja čuvać, jak dekan nie ŭchvalaje namieru studentki vyjści z šerahaŭ praŭładnaha Biełaruskaha respublikanskaha sajuzu moładzi.
Što adbyłosia?
Jak stała viadoma Svabodzie, studentka ŭlikova-ekanamičnaha fakultetu BDEU napisała zajavu ab vychadzie z BRSM praz relihijnyja pierakanańni.
Pavodle jaje, u fakulteckaj jačejcy BRSM zajmacca zajavaj dziaŭčyny admovilisia. Sakratar jačejki (ciapier hetuju pasadu zajmaje Jaŭhien Hrycenka. — RS), skazaŭ dziaŭčynie, što jana musić padpisać zajavu ŭ namieśnika dekana ci dekana.
Dekan nie ŭchvaliŭ, namieśnik dekana «hetym nie zajmajecca»
Svaboda adšukała dziaŭčynu z aŭdyjo, jana paprasiła nie nazyvać siabie, bo baicca mahčymych prablemaŭ va ŭniversytecie. Kantakty dziaŭčyny redakcyja maje.
Studenka pajšła z zajavaj da namieśnika dekana, ale toj nakiravaŭ jaje vyšej.
«Namieśnik dekana, pahladzieŭšy zajavu, skazaŭ, što jon hetym nie zajmajecca, a źviartacca treba da dekana».
Na pytańnie Svabody, ci źviartalisia da jaho z zajavami ab vychadzie z BRSM, namieśnik dekana Andrej Bujeŭ adkazaŭ, što «ničoha nia viedaje pra heta».
Dekan fakultetu Ŭładzimier Bierazoŭski 15 listapada skazaŭ dziaŭčynie, što jamu treba padumać, i prapanavaŭ pahutaryć «nie ŭ takoj abstanoŭcy» ŭ paniadziełak ci aŭtorak.
Bierazoŭski paćvierdziŭ Svabodzie, što studentka da jaho sapraŭdy źviartałasia. Ale nia viedaje, čamu jana pryjšła da jaho, kab padpisać zajavu.
— A jaki heta kurs?
— Čaćviorty.
— Čaćviorty kurs? Nia hańbi mianie.
— U sensie?
— Skončyš spakojna, i paśla…
— Nu ja nie mahu ciapier u im znachodzicca.
— Što zdaryłasia?
— Z asabistych pryčynaŭ.
— Što?
— Z asabistych pryčynaŭ.
— Jašče raz.
— Z asabistych pryčynaŭ.
— Nu ty možaš mnie skazać? Ja biaz hetaha nie mahu prymać rašeńnie.
— Jak? Ja napisała: pa svaim žadańni, z asabistych pryčynaŭ.
— Nu ty možaš pralić śviatło? Nie? Niachaj lažyć.
— Nu mahu. Ja źjaŭlajusia viernicaj.
— Ha?
— Ja viernica.
— Kali łaska. Heta nie pieraškadžaje.
— U maim vypadku heta pieraškadžaje.
— Ty ŭ hetym upeŭnienaja?
— Ja ŭ hetym upeŭnienaja. Dla mianie heta sapraŭdy vielmi važna.
— Tak, mnie treba z taboj pahavaryć nie ŭ takoj abstanoŭcy. Davaj adniasiem heta na inšy termin.
— Što značyć na inšy termin?
— Zaŭtra ŭ mianie da siami hadzin zaniatki, davaj u paniadziełak-aŭtorak.
— Dyk a čamu nielha ciapier?
— Ja mušu padumać.
— Vy musicie padumać?..
— Tak! Zajava kolki razhladajecca, ty viedaješ ci nie?
— Nie. — Dobra, tvaja viera nie pieraškadžała tady, kali ty ŭstupała?
— Na toj momant nie. Ciapier pieraškadžaje.
— Nu ja pavinien padumać. Usio. Zajava ŭvohule razhladajecca 15 dzion.
— Dobra. Kali mnie padyści?
— Prychodź u paniadziełak.
Svaboda paprasiła Ŭładzimiera Bierazoŭskaha prakamentavać sutnaść razmovy:
«Ja chacieŭ by daviedacca, što adbyłosia. Ja ž nie admoviŭ, a skazaŭ prychodź u paniadziełak», — patłumačyŭ dekan
