20 kastryčnika ŭ Minsku raźvitalisia z navukoŭcam, hramadskim i palityčnym dziejačam, aktyvistam apazicyi Juryjem Chadykam. Cyrymonija adbyłasia ŭ hreka-katalickim centry Śviatoha Jazepa.
Skryniu z pracham Juryja Chadyki pryvioz na radzimu z ZŠA, dzie jon pamior 11 vieraśnia na 79-m hodzie žyćcia, jaho małodšy syn Kanstancin. Navukoŭca vypraŭlajuć u apošni šlach na sarakavy dzień paśla śmierci, jon budzie pachavany na Čyžoŭskich mohiłkach stalicy pobač z žonkaj.
Na raźvitańnie pryjšli bolš za paŭsotni čałaviek, u tym liku staršynia Ab`iadnanaj hramadzianskaj partyi Anatol Labiedźka, pravaabaronca Aleś Bialacki, palityčnyja i hramadskija dziejačy Vincuk Viačorka, Lavon Barščeŭski, Viačasłaŭ Siŭčyk, bard Źmicier Zacharevič, piśmieńnik i žurnalist Alaksandr Tamkovič.
Asoba biełaruskaha navukoŭca i apazicyjnaha aktyvista Juryja Chadyki abjadnała ŭ sabie vybitnoha fizika, mastactvaznaŭcu i vysokaduchoŭnaha čałavieka, zajaviŭ staršynia likvidavanaha ŭładami pravaabarončaha centra «Viasna» Aleś Bialacki, vystupajučy na cyrymonii.
Pavodle słoŭ pravaabaroncy, Chadyka nahadvaŭ «zubra, jaki zaŭsiody išoŭ napierad i ciahnuŭ za saboj astatnich ludziej», i byŭ «roznabakovym čałaviekam z encykłapiedyčnymi viedami».
«Heta byŭ čałaviek vysokaj duchoŭnaści, — padkreśliŭ Bialacki. — Mnie pašancavała pravieści ź im dziesiać dzion u adnoj kamiery na Akreścina. Z nami siadzieli dvoje chłopcaŭ, jakija pracavali na peŭnuju kantoru, dla ich Juryj Viktaravič pravodziŭ lekcyi pa bibleistycy: raskazvaŭ im pra Bibliju, pierakazvaŭ biblejskija siužety. Heta mahło doŭžycca hadzinami, a mnie vielmi dobra spałasia pad jaho lekcyi».
«Hurtok, jaki jon vioŭ u pakojčyku na Varvašeni (raniejšy ofis Biełaruskaha Narodnaha Frontu), i toje, što jon źbiraŭ tam amataraŭ Biblii, śviedčyła pra jaho duchoŭny ŭzrovień», — adznačyŭ kiraŭnik «Viasny».
Pravaabaronca skazaŭ, što jon adčuvaje radaść ad taho, što «hadami davodziłasia być pobač z hetym čałaviekam, nabirajučysia jahonaha rozumu, mudraści, ćviordaści i aptymistyčnaha pohladu na žyćcio», i honar za samo znajomstva z Chadykam, bo «jon byŭ vydatnym pradstaŭnikom svajho pakaleńnia i času».
«Biezumoŭna, škada, što ludzi jaho pakaleńnia, jakija chacieli pieramienaŭ, ich nie dasiahnuli, navat pakłaŭšy na hetuju spravu ŭsio žyćcio. Ale my vierym, što sprava, jakomu Juryj Chadyka pryśviaciŭ svajo žyćcio, nie marnaja i praciahvaje žyć, što jaho imia jašče budzie vybitaje załatymi litarami na skryžalach biełaruskaj historyi», — padsumavaŭ Bialacki.
Bieź Juryja Chadyki ŭ Biełarusi było b mienš palityčnaj kultury, u tym liku kultury zhody i stvareńnia kaalicyj. Takoje mierkavańnie vykazaŭ viadomy movaznaŭca, hramadski i palityčny aktyvist Vincuk Viačorka.
Pavodle jaho słoŭ, Chadyka byŭ adnym z tych, vakoł kaho možna abjadnoŭvacca. Jon «nikoli nie hulaŭ u charyzmatyčnaha lidara, zaŭsiody išoŭ na dyskusii, palemizavaŭ, nie bajaŭsia zastacca ŭ adzinocie sa svaim pierakanańniem». «Chadyka zaŭsiody prahnuŭ razmovy, sprečki i z adnadumcami, i z šyrokim kołam biełaruskaha hramadstva. Jon prychodziŭ da peŭnych pierakanańniaŭ sam i imknuŭsia pryvieści da ich inšych, mienavita intelektualnym šlacham», — skazaŭ Viačorka.
Jak padkreśliŭ movaznaŭca, niahledziačy na toje, što «Chadyka byŭ prafiesaram u saviecki čas, jon nie byŭ savieckim prafiesaram». «Jon byŭ nośbitam zadadzienaj kultury ŭ cełym — i ŭ palitycy, u pryvatnaści, prychilnikam pluralistyčnaha padychodu ŭ stvareńni Biełaruskaha Narodnaha Frontu, u baraćbie za svabodu i niezaležnaść», — zaznačyŭ Viačorka.
Jon padkreśliŭ, što Chadyka byŭ vybitnym fizikam, za što byŭ uznaharodžany dziaržaŭnaj premijaj, naroŭni ź inšymi byŭ pieršaadkryvalnikam «cełaha kantynienta starabiełaruskaha mastactva, jakoje ciapier vystaŭlajecca ŭ muziei Akademii navuk, muziei, jaki, mahčyma, varta było b nazvać jaho imiem». «Jon staŭ adnym z samych jaskravych biełaruskich palityčnych lidaraŭ, ź imiem jakoha źviazana stvareńnie našych šyrokich kaalicyj, u 2000-ja hady realna zatarmazić nastup tatalitaryzmu i nastup na niezaležnaść. Usio heta dazvalaje skazać pra Juryja Chadyku jak pra adnu z najbolš značnych asob biełaruskaha adradžeńnia», — padsumavaŭ Viačorka.
