Biełaruski movaznaŭca, kandydat fiłałahičnych navuk Ivan Łučyc-Fiedarec pamior u Minsku 14 vieraśnia, nie dažyŭšy miesiac da 78 hod. Čas i miesca pachavańnia buduć nazvanyja paźniej.
Ivan Ivanavič Łučyc-Fiedarec naradziŭsia ŭ vioscy Akrutnaje Drahičynskaha rajona ŭ 1938 hodzie, paśla 1 kłasa pierajechaŭ ź siamjoj u Drahičyn. Paśla škoły pastupiŭ u Lvoŭski ŭniviersitet imia Ivana Franka na češskaje adździaleńnie. Spačatku pracavaŭ u turystyčnym ahienctvie. Za češskaj avałodaŭ polskaj, słavackaj, sierbskaj i inšymi movami. Praz vałodańnie šmatlikimi movami byŭ zaprošany ŭ Instytut movaznaŭstva pry biełaruskaj Akademii navuk, dzie pracavaŭ da samaj piensii. Staŭ viadomym daśledčykam u Jeŭropie.
Asnoŭnaja jahonaja praca — šmattomny Etymałahičny słoŭnik biełaruskaj movy, nad jakim jon pracavaŭ razam ź inšymi movaznaŭcami, vydańnie jaho viadziecca z 1978 hoda i praciahvajecca dahetul (na siońnia vyjšła 13 tamoŭ, apošni — da litary T). Dla składańnia takoha słoŭnika jakraz spatrebilisia viedy šmatlikich, nie tolki słavianskich movaŭ.
Akramia taho, Ivan Łučyc-Fiedarec udzielničaŭ va ŭkładańni pierakładnych słoŭnikaŭ (u tym liku biełaruska-łatyšskaha, łatyšska-biełaruskaha słoŭnika), pisaŭ raznastajnyja artykuły na etymałahičnyja temy (u tym liku pra rodnuju, drahičynskuju havorku), byŭ suaŭtaram šerahu knih (u tym liku «Leksiki Paleśsia ŭ prastory i časie»), braŭ udzieł u stvareńni «Leksičnaha atłasa biełaruskich havorak».
Ad 1995 hoda byŭ adnym z zasnavalnikaŭ, aktyŭnym udzielnikam i staršyniom minskaha adździaleńnia Zachodniepaleskaha navukova-krajaznaŭčaha tavarystva.
«Byŭ cudoŭny čałaviek, mieŭ dobryja stasunki ź ludźmi, z supracoŭnikami, — kaža jaho siabar, linhvist i historyk Fiodar Klimčuk. — Paśla taho, jak jon adyšoŭ, ja paviedamlaŭ mnohim ludziam pra heta — mnohija płakali».
«Na takich, jak Ivan Ivanavič, trymałasia ŭsia navuka — niahučna, spakojna, ale hruntoŭna», — zajaviŭ z nahody śmierci Ivana Łučyca-Fiedarca prafiesar Alaksandr Duličenka z Tartu.
