Syn: Hladzi, tata, vo leŭ. Kažuć ludzi, što heta vielmi strašny źvier, — jon jeść ludziej.
Baćka: E-he, heta moža dzieś tam u ciopłych krajach, a ŭ nas ludziej źjadaje padatak.
(«Małanka», 1926 hod, №10).
* * *
— U hazetach pišuć, kab była dyktatura, było-b lapiej.
— Jakoje tam lapiej!
— Čamu?..
— Vuń u mianie žonka ŭ chacie kiruje jak dyktatar, dyk nijakaha paradku niama.
(«Małanka», 1926 hod, №12).
* * *
— Tvoj synok, Ahata, choć mały, ale peŭnie budzie zdolny.
— A jak ža! Jon, jak vidać, budzie darožnym majstram. Anehdyś ja idu sabie la čuhunki, a jon prysieŭ na rejku, da hvinty adkručvaje.
(«Małanka», 1926 hod, №12).
* * *
— Maja naračonaja bahataja i pryhožaja, a da hetaha jašče i maładaja. Tolki adnaho nia viedaju - ci razumnaja…
— Nie biaduj! Pra heta daviedaješsia paśla šlubu. Kali vyjdzie za ciabie, dyk peŭnie ž nie razumnaja.
(«Małanka», 1926 hod, №13).
