Va ŭschodniaj susiedcy Biełarusi nie da kanca razumiejuć, jak ža reahavać na Nobieleŭskuju premiju pa litaratury dla Śviatłany Aleksijevič. Z adnaho boku, jana piša na ruskaj movie, ale ź inšaha — biaźlitasna krytykuje siońniašniuju Rasiju. Što tyčycca refleksij viadomych rasijskich tvorcaŭ, to, mabyć, nie treba adkidvać i notki zajzdraści. «NN» sabrała reakcyi rasijskich ŚMI i topavych pierson na ŭznaharodu Aleksijevič.
Fota Siarhieja Hudzilina.
«U sutnaści, mahli b dać Vasilu Bykavu. U svoj čas jon nienavidzieŭ savieckuju ŭładu, mieŭ šmat pytańniaŭ da Rasii, ale jon byŭ vialiki piśmieńnik. I biełarus. Ale havorka ž nie pra litaraturu. Aleksijevič — piśmieńnica, ale nie piśmieńnica, ruskaja, ale nie ruskaja. Toje, što treba dla Nobieleŭskaha kamiteta. «A ja voś zaraz vam na złość tknu sabie ŭ voka palcam». Nu, tkni. Tknuŭ? Pryhožaje ŭ ciabie voka, bezavaje. Nasamreč, heta premija Rasii. Jaje niezaležnaści, jaje ŭpłyvu, jaje miescu ŭ śviecie. Słava Śviatłanie Aleksijevič, tavaryšy».
«Aleksijevič — čarhovaja travajednaja chatniaja haspadynia, jakaja atrymała premiju. Adzinaja praca piśmieńnicy, jakaja vyklikała choć niejkaje ažyŭleńnie, — «Cynkavyja chłopčyki». Ale heta było ŭ kancy 1980-ch, i kniha daŭno sastareła».
Eduard Limonaŭ, piśmieńnik, palityčny fryk
«Aleksijevič źjaŭlajecca faktyčna isteryčnym ksienafobam, jaki palivaje brudam usio ruskaje».
Siarhiej Markaŭ, prafiesar MHIMO
«Ja vielmi radaja za Śviatłanu Aleksijevič i za ruskuju kulturu, za ruskuju litaraturu, jakaja atrymała čarhovy bonus. Za biełaruskuju litaraturu. «Maich» kandydataŭ u piaciorcy naminantaŭ na premiju ŭ hetym hodzie nie było. Maja piaciorka była b inšaja. U mianie inšy hust i inšyja pryjarytety».
«Hetym rašeńniem Nobieleŭski kamitet skazaŭ, što syry mahnitafonny zapis, małaapracavanyja, niepryciahalnyja teksty ciapier ceniacca. Prostaja reč, cisk na śloznuju załozu, apoviad pra rečy važnyja, ale syryja, u reparciorskim vyhladzie — heta bolš aktualna i sučasna. Nobieleŭski kamitet vyrašyŭ heta ŭznaharodzić. Heta charaktaryzuje kulturny ŭzrovień samoha Nobieleŭskaha kamiteta».
«Ciapier uručyli Nobiela dobra viadomaj Aleksijevič, savieckaj piśmieńnicy druhoha ešałona, mabyć, tolki za toje, što jana nie šanuje sučasnuju Biełaruś i, viadoma, adhadajcie, jakuju jašče krainu? Pravilna, nie šanuje sučasnuju Rasieju! (Jak vy adhadali?)».
Prakramloŭski sajt Lifenews.ru
«Možna ŭjavić, jak byli ŭražanyja dyfirambami Śviatłanie Aleksijevič hramadzianie Rasiei ŭ Krymie i niehramadzianie Rasii na Danbasie. Im hetaja spadarynia znajomaja ŭ jakaści aktyŭnaj prapahandysckaj kancepcyi «akupavanaha Kryma», lutaj prychilnicy Majdanu, paplečnicy ciapierašniaj ukrainskaj ułady. Čamu b dziaržaŭnym rasijskim ŚMI, jakija papularyzujuć Aleksijevič, nie nahadać suhramadzianam ab jaje śpiecyfičnych pohladach? Čamu b nie prainfarmavać, što hałoŭnaja ideja jaje tvorčaści — antysavietyzm?»
«Nie varta paprakać jaje ŭ nielubovi da Rasiei, da narodu. Tut inšaje — manipulatar nastolki ščylna paviazany svaimi vybudavanymi schiemami, što realnaść, žyvoje žyćcio jon užo nie moža adekvatna ŭsprymać».
«Śviatłana Aleksijevič — litaraturny rabotnik siaredniaj ruki».
«Spadarynia Aleksijevič atrymała Nobieleŭskuju premiju za svaje vykazvańni, jakija nie majuć ničoha supolnaha z realnaściu. Premija spatrebiłasia dla arhanizacyi napadu, pa-pieršaje, na Łukašenku, pa-druhoje, na Rasieju i Pucina. Tak što vidavočna: Aleksijevič vykonvała zadańnie, voś i ŭsio. Heta była palityčnaja apieracyja, nijak nie źviazanaja ź litaraturaj».
Džuljeta Kjeza, hazieta «Kultura»
«Pieramoha ruskaj litaratury. Ryzyknicie. Zamiest Dancovaj-Prylepina-Akunina-Šarhunova-prachanaŭ-ščyny kupicie adnu knižku Aleksijevič. U vas źjavicca punkt adliku».
«Aleksijevič prymaje tolki tuju častku ruskaha śvietu, jakaja da našaj Rasii nie adnosicca».
