Nalibaki.org.
Haradskija skuplajuć chutary i chaty ŭ vioskach. Ščaślivyja i jany, i tyja, što pradali niepatrebny ŭžo nikomu dom. Ale biada pačynajecca paźniej. Praz paru hadoŭ mnohija ludzi pačynajuć mocna škadavać, što pradali baćkoŭskija damy. Časam zdarajucca dramatyčnyja sceny.
Na našaj vulicy dzieci pradali dom baćkoŭ paśla ich śmierci. Paźniej ludzi bačyli, jak dzieci pryjazdžali i prapanoŭvali hrošy novym haspadaram, płakali, chadzili pad voknami i hładzili rukami ścieny domu.
Paśpiašalisia z prodažam i adny maje svajaki. Pryjazdžajučy z haradoŭ na hadaviny śmierci baćkoŭ, dzieci źbirajucca ŭ lesie, dzie jaduć abied, a potym spyniajucca na darozie i hladziać šklanymi vačyma na dom.
U niekatorych razumieńnie pamyłki prychodzić praz šmat hadoŭ.
Adzin dziadźka pradaŭ baćkoŭski dom jašče ŭ 90-ia. U vioscy ŭ jaho, aprača jak mahił baćkoŭ, nikoha niama. Siońnia jon užo sam piensijanier. Pryjazdžaje, pakidaje mašynu ŭ niekaha ŭ dvary i idzie z zaplečnikam u les. Buduje tam ziamlanku i žyvie tydzień ci dva.
Na minułym tydni nalibacki jehier raspavioŭ historyju, jak ubačyŭ u lesie na byłym chutary dziasiatak ludziej, jakija jeli abied. Akazałasia, što dzieci pryjechali ŭ miesca, dzie jany vyraśli, ale ad domu zastaŭsia tolki fundamient, pra što jany siońnia mocna škaduć.
Da nas u hości, byvaje, pryjazdžajuć baćkavy adnakłaśniki, u jakich u vioscy daŭno ŭsie paŭmirali.
Adna žančyna, pamiataju, pajšła ŭ svoj były dom i paprasiła haspadaroŭ troški pasiadzieć u pakoi svaich baćkoŭ. Ci vartyja paru tysiač dalaraŭ takoha?
