3 cikavaściu paznajomiŭsia ŭ «Našaj Nivie» (№2 ad 14 studzienia) z vyjavami Ramana Dubinki z Kobryna mahčymych u budučyni biełaruskich hrašovych znakaŭ. Sapraŭdy, kreatyŭ. Praŭda, varta było b uličyć jašče dva momanty.
Pa-pieršaje, blizkaje kalarovaje padabienstva ź jeŭra moža vyklikać błytaninu. Ciapier, darečy, tak zdarajecca, asabliva ŭ ludziej z pahoršanym zrokam ci pažyłych, z kupiurami 50 rubloŭ i 10 tysiač, tysiačy i 50 tysiač. Byŭ nie adnojčy śviedkam hetaha, a razy try sam pamylaŭsia.
Pa-druhoje, i bolš istotnaje, adnosna mahčymaj novaj nazvy biełaruskaj valuty. Zrazumieła, kaniečnie, čamu ŭ biełarusa nazva «rubiel» vyklikaje admoŭnyja emocyi.
Adnak ža i «taler», choć i ciešyć, mahčyma, u taho-siaho słych jeŭrapiejskaściu-zamožnaściu, padśviadomaść naściarožvaje: nu, nie «svajo». Bo sapraŭdy ž zajomnaje, starahiermanskaje.
Na zajzdraść dobry varyjant vybrali ŭkraincy — uspomnili staražytnuju kijeŭskuju «hryŭniu». Palaki stahodździami nie rasstajucca sa svaim «złotym». Litoŭcy hienijalna vynajšli «lit». Łatyšy — «łat»! Nu a čamu b nam, biełarusam, choć u budučym nie pajści tym ža šlacham dy nie nazvać nacyjanalnuju valutu adpaviedna — «biełar»? Možna i karaciej — «bieł».
Darečy, hetym dadatkova padkreślivałasia b naša duchoŭnaja poviaź z prodkami, u jakich u dachryścijanski čas byŭ vielmi čałaviečny «soniečny» boh Białun, boh žyvatvornaha śviatła i dabryni, jaki dapamahaje česnym ludziam ratavacca ad biady, hetym, darečy, nahadvajučy Isusa Chrysta. Sam aŭtar hetych radkoŭ u svaim apošnim histaryčnym ramanie «Pierad patopam» nazvaŭ pieršuju častku knihi staražytnaj prykazkaj: «Ciomna ŭ lesie bieź Biełuna», a Uładzimir Arłoŭ stvaryŭ vydatnuju naviełu: «Dzieci Biełboha».
Nazva «biełar» hučyć vydatna.
