my haradskija, dvuchmoŭnyja —
absalutnaja bolšaść nas.
pa-haradskomu tracim kroŭnyja,
ŭ kaviarniach bavim svoj čas.
pryzvyčajenyja da hrukatu
budoŭlaŭ, čyhunki, mietro
da taksi i hipiermarkietaŭ,
da virtualnych siabroŭ.
da voknaŭ vyšejšych za drevy,
da ladovych aren…
usio dobra, usio jak treba,
ale, byvaje, biare
sum pa starych u vioskach,
što niekali tam žyli
a zaraz lažać u doškach
u rodnaj svajoj ziamli
viaskovyja, małasłoŭnyja,
absalutnaja bolšaść ich
čakali nas na vychodnyja
nas małych, haradskich
častavali nas parečkami,
chatniaj suchoj kaŭbasoj
i razam išli na rečku my,
i razam kasili rasoj…
jany zastalisia ŭ vioskach
cicha syšli ŭ niabyt.
a my viarnulisia prosta
u horad, u svoj dabrabyt.
ciapier bačymsia redka,
na Radunicu, Dziady
kładziom cichieniečka kvietki
ŭ padziaku za tyja hady.
