Štotydzień my ŭ «Našaj Nivie» zapisvajem typovyja pamyłki, jakija vypraŭlajem u artykułach reparcioraŭ i pazaštatnych aŭtaraŭ. Hetuju padborku rassyłajem supracoŭnikam.
Takim čynam my starajemsia ŭźniać kulturu movy.
Prablema ŭ tym, što sa škoły i ŭniviera ludzi vychodziać ź nietryvałymi viedami biełaruskaj. Da taho ž, daminacyja rasiejskaj movy ŭ haradskim asiarodździ, na radyjo i TV błytaje ludziej. Davodzicca ŭvieś čas nahadvać praviły.
My padumali, što hetyja pamyłki mohuć być cikavyja i čytačam, jakija vučać movu ci lubiać movu. Heta ž typovyja vypadki.
Forma tłumačeńnia — minimalistyčnaja.
3D-druk (praz złučok)
Hieroi-3, Dom-2 (pišam praz złučok)
branchitU, rakU (usie chvaroby majuć kančatak -u ŭ rodnym skłonie)
MiadzieŁ, ź MiadzieŁA, u MiadzieŁJe (horad)
interprEtacyja
kindAr-siurpryz
daśledAvać, rasśledAvać, daśledAvańnie, abśledAvańnie
lepš hałoŭnaja buchhałtarka, a nie hałoŭny buchhałtar, inśpiektarka, a nie inśpiektar i h.d. (kali jana žančyna)
faršU, šakaładU (rečyvy), limitU, ruchU, ekšnU (abstraktnyja paniaćci), aniołA, bochanA, košykA, MinskA, KijevA (pradmiety, asoby, harady) (rodny skłon adzinočnaha liku mužčynskaha rodu)
Vietchij zaviet (ras.) = Stary zakon, Stary zapaviet (bieł.)
hreckija krupy, ale hrečaskaja mova, pa-hrečasku
kamu? mužčynU
«padčas» pišam razam
daručeńnie, a nie paručeńnie
«punkty» zboru, «punkty» razdačy lepš, čym «kropki» razdačy, zboru. «Kropka» pieravažna ŭžyvajecca tolki ŭ sensie znaka punktuacyi.
źJImčym, źJInieŭ (apostraf + i paśla prystaŭki z-), ale padYhrali, sYhrali, dezYnfarmacyja. mižInstytucki
pierałamleńnie śviatła, a nie prałamleńnie
pa styłI, pa domJe, biežučy pa lazJe, pa dnJe mora
MaJsiej, Masiej, a nie Maisiej
zasłuhoŭvajuć, a nie zasłužvajuć
raspaŭsiudžVańnie spajsaŭ (a nie raspaŭsiudžańnie)
lepš užyvać «siadać», čym «sadzicca»
paŭhoda, a nie paŭhady
