U noč na 30 lipienia pajšoŭ z žyćcia biełaruski kinarežysior Uładzimier Dašuk (syn Viktara Dašuka). Nia vytrymała serca.
Uładzimiera Dašuka pachavajuć u vioscy Piarežyr Puchavickaha rajona — heta rodnaja vioska jahonaj maci. Raźvitańnie adbudziecca 31 lipienia ŭ vioscy Klinok Červieńskaha rajonu.
Kinarežysior Viktar Aśluk zajaviŭ Radyjo Svaboda: «Pierad śmierciu ŭsialakaja tvorčaść stanovicca na druhoje miesca. Škada — 50 hadoŭ… Vova mała zdymaŭ. Faktyčna ŭ jaho była paŭza 20 hadoŭ. I tolki za 2 apošnija hady jon zrabiŭ niekalki filmaŭ».
«Heta byŭ adzin z najcikaviejšych režyseraŭ svajho pakaleńnia. Jon pieršy adkryŭ chvalu kino, jakaja źviartałasia da tych bakoŭ žyćcia, jakich raniej kinematohraf paźbiahaŭ. Uładzimier Dašuk rabiŭ heta vysokaprafesijna,
— kaža znaŭca biełaruskaha dakumentalnaha kino Halina Šur. — Možna pryhadać jahonyja filmy «Žarść» i «Partret ź siakieraj». Heta byli pieršyja sproby praniknuć u toje, što my nazyvajem mentalitetam sučasnaha čałavieka. Stužka «Partret ź siakieraj» — ad imia svajho pakaleńnia jon sprabavaŭ zrazumieć duchoŭnyja vytoki, jakich trymajucca ludzi starejšaha vieku. Ja pamiataju jahony film «Kałyska hojdajecca nad biezdańniu». Jon sprabavaŭ zrazumieć śmierć jak źjavu: jak nam stavicca da hetaha? Jon tady jašče byŭ vielmi małady. Ale hetaja tema jaho cikaviła. U kožnaj jahonaj karcinie byli adviečnyja pytańni».
Halina Šur adznačaje: «Uładzimier Dašuk byŭ vielmi nieardynarnaj asobaj. Zamieny jamu siarod maładoha pakaleńnia ja nia baču».
Adnakurśnik Uładzimiera Dašuka Siarhiej Dubaviec:
«My bačylisia zusim niadaŭna, na pačatku leta ŭ Stročycach na sustrečy vypusknikoŭ našaha kursu. My skakali polečku z našymi dziaŭčatami. Vałodzia nie skakaŭ i tolki naziraŭ za nami. Choć, zdavałasia, jon amal nie źmianiŭsia sa studenckich časoŭ. Jon byŭ vielmi strymany.
Mnie jahonaje abličča prychodzić na rozum kožny raz, kali ŭdumvajusia ŭ słova «dziaciuk». Voś da takich i źviartaŭsia ŭ svaich praklamacyjach Kalinoŭski.
Vałodzia Dašuk byŭ dzieciukom (niezaležna ad šlubaŭ, dziaciej, uzrostu). Taki marudnavaty ŭ ruchach, razvažlivy maładzion, unutrana zaŭsiody hatovy da mabilizacyi. Takim jon byŭ u studenckija hady, takim ja jaho pabačyŭ na pačatku leta, takim jon zastaŭsia nazaŭsiody».
Adnakurśnik Uładzimiera Dašuka Siarhiej Navumčyk:
Viestka pra śmierć Vałodzi mianie ahałomšyła, bo ŭžo ŭ kaho z našaha kursu było žaleznaje zdaroŭje – dyk heta ŭ Dašuka. Tak mnie zaŭsiody zdavałasia. Vałodzia dla mianie – siabar junactva, i ja prosta nie mahu abstrahavacca ad čysta asabistych bijahrafičnych uspaminaŭ i havaryć pra jaho tolki jak pra režysiora. Vałodzia byŭ vielmi nadziejnym siabram, uvohule nadziejnym čałaviekam, dla jaho takija paniaćci, jak «honar» ci «dadzienaje słova» - byli asnoŭnymi. Jon budavaŭ na hetym žyćcio. Tut, kaniešnie, paŭpłyvała baćkoŭskaje vychavańnie.
My ź im pasiabravali ŭ pieršy dzień znajomstva, jašče na pieršym kursie žurfaku, razam byli na «bulbie» u Klimavickim rajonie, u budatradzie ŭ Karelii. Piać hadoŭ na žurfaku praviali razam, u nas była adna kampanija. Razam rychtavalisia da ekzamenaŭ – ci ŭ mianie ŭ internacie, ci ŭ jaho, jon tady žyŭ z baćkami ŭ Zialonym Łuzie. Ale rabić heta było ciažka, bo adrazu pieraklučalisia na razmovy «pra žyćcio». Kaniešnie, jak heta byvaje, ź ciaham času ŭ kožnaha źjavilisia svaje intaresy, paśla ŭniversytetu my sustrakalisia radziej, ale kožny raz, jak heta byvaje ź siabrami junactva, havaryli hadzinami. Niedzie hodzie ŭ 87-ym jon pryjechaŭ da mianie ŭ Viciebsk na niekalki dzion – kab adklučycca ad staličnaj vałtuźni i napisać scenar pra Čarnobyl. My tady prahavaryli niekalki načej. Ja ŭpieršyniu (bo tolki niadaŭna viarnuŭsia z vojska) pačuŭ pra toje, što robicca ŭ čarnobylskich rajonach, Vałodzia tudy jeździŭ i byŭ kali nia pieršym, dyk adnym ź pieršych, chto zafiksavaŭ tuju praŭdu na kinastužku. A praz dva hady, kali ja pierajechaŭ u Miensk, niekalki tydniaŭ žyŭ u jahonaj kvatery va Ŭruččy. Tyja jahonyja filmy, jakija ja bačyŭ – biezumoŭna, uražvajuć. Vielmi škada, što ich tak mała – ale zusim nie pa jahonaj vinie. Pry ŭsim svaim sapraŭdy mocnym charaktary – Vałodzia, jak mnie padajecca, nie žadaŭ marnavać čas na zmahańnie z čynavienskim debilizmam i, peŭna ž, mieŭ na heta prava. Ale škada, što jaho talent nie realizavaŭsia ŭ poŭnuju siłu – jak heta mahło b być pry inšych umovach».
Uładzimier Dašuk naradziŭsia ŭ 1962 hodzie.
U 1984 skončyŭ fakultet žurnalistyki BDU.
Specyjalnaść: režyser, scenaryst, žurnalist.
Z 1983 pačaŭ pracu na kinastudyi «Biełaruśfilm» asystentam režysera.
Režyserskim debiutam staŭ dakumentalny film «Partret ź siakieraj» pra nacyjanalnaha skulptara z dalokaj biełaruskaj hłybinki.
U 1990 ustupiŭ u Sajuz kinematahrafistaŭ.
Za čas pracy na kinastudyi zdymaŭ dakumentalnyja i publicystyčnyja mastackija filmy pavodle ŭłasnych scenaroŭ.
U 1992 zasnavaŭ studyju videafilmaŭ «Znamieńnie».
U 1994 zasnavaŭ reklamnaje ahienctva «Nić Aryjadny». Z tych časoŭ źniaŭ bolš za sorak reklamnych klipaŭ i prezentacyjnych filmaŭ.
Filmahrafija:
«Partret ź siakieraj», «Hrech» (abodva — 1987);
«Kali-niebudź», «Pejzaž paśla bitvy» (abodva — 1989);
«Kałyska hojdajecca nad biezdańniu» (1990);
«Fors-mažor», «Ratujcie našy dušy» (1992);
«My ŭsio ž taki jość» (1995);
«Žarść» (2009) — pryz za lepšuju režyserskuju pracu ŭ Biełarusi.
U 2012-m film Uładzimiera Dašuka «Žarść» trapiŭ u śpisy zabaronienych da pakazu stužak. Paviedamleńnie pra heta apublikavaŭ aficyjny sajt Ministerstva kultury Biełarusi.
Sam Uładzimier Dašuk tady raspavioŭ, što kali ŭ 2009 hodzie adbyvałasia pryjomka filmu, admysłovaj kamisii Departamentu kinematahrafii Ministerstva kultury padaŭsia parnahrafičnym epizod, u jakim «40-hadovyja mužyki, jakija palavali pad vadoj, vybralisia z vady i prosta ŭnočy ŭ lesie pad impravizavanym dušam (šlanh paviesili na dreva) abmyvajucca. I ŭ kadry bačny azadak». Tady, pavodle słovaŭ Dašuka, było navat zaklučeńnie kamisii ab pryznańni filma parnahrafičnym.
Kamisija zapatrabavała vydalić hety epizod, što režyser i zrabiŭ. Paśla hetaha film pryniali, i jon navat atrymaŭ premiju za lepšuju režysiorskuju pracu hodu.
