Niadaŭna była ŭ paliklinicy, rabili pryščepku małodšamu. Ubačyła maładuju dziaŭčynu hadoŭ 20-ci z małym. Takaja kranalnaja karcina — tolki što sama dzicia i na rukach dzicia.
Padumała — napeŭna i ja tak vyhladała, kali naradziła starejšaha ŭ svaje 20. A jak ja vyhladała ŭ 23, kali ŭ mianie ich było ŭžo troje?..
Stała ŭzhadvać, jak heta było. Usie vakoł jašče nie zamužam, tym bolš bieź dziaciej. Usie volnyja ŭ pieramiaščeńniach i časie. Ja zaŭsiody pry dzieciach abo dzieci sa mnoj. Babuli daloka, dy i zaŭsiody było pryncypova, što nie ich sprava maich dziaciej hadavać, na nianiu hrošaj nie było i nie pryniata. Raz u paŭhoda atrymlivałasia kudyści vyrvacca, da maładych volnych siabroŭ - na viasielle, dzień naradžeńnia, i zvyčajna heta skančałasia viartańniem dadomu pjanieńkaj i zakuranaj. Žudasnaja karcina z boku.
Nie-nie! — padumała ja. — Ja nie škaduju ab stračanaj maładości, ale lepš naradžać dziaciej paśla 30, jak ciapier majo čaćviortaje dzicia, treci syn. Mazhi na miescy, razumieješ svaju misiju, uśviedamlaješ adkaznaść całkam, šanuješ atrymanaje ščaście…
Tak-tak! — praciahvała ja. — Kala 30. U 40 užo paznavata. Dla pieršaha. Druhoha možna, tak. A pieršaha — heta niejak pozna. Napeŭna ŭ 40 tolki ŭ dziaciej i sychodziać ludzi, kali jany pieršyja.
A potym ja zrazumieła. Jak nie viedała ja ŭ 20, jak budzie ŭ 30, tak ničoha ja nie viedaju ŭ svaje 30, jak budzie ŭ 40. A tym bolš nie viedaju, jak pravilna. I niama pravilna ci niapravilna.
I chaj naradžajucca dzieci ŭ maładzieńkich 16-hadovych dziaŭčat i ŭ stałych žančyn u 46. HAŁOŬNAJE, KAB ICH LUBILI.
I nie bačyli ŭ ich ciažar u pieršym vypadku abo budučuju siadziełku ŭ druhim.
