25 maja skončyŭsia čempijanat śvietu pa chakiei ŭ Minsku. Rasija stała piacirazovym čempijonam śvietu. Biełaruś zaniała siomy radok (paśla troch zapar čatyrnaccatych miescaŭ — vidavočny krok napierad).
Pra niespartovyja vyniki pieršynstva my pahutaryli z šef-redaktaram sajta by.tribuna.com Maksimam Bierazinskim.
«Naša Niva»: Vam čempijanat spadabaŭsia?
Maksim Bierazinski: Jon prajšoŭ lepš, čym ja čakaŭ. Choć ja ad pačatku nie byŭ skieptyčna da jaho nastrojeny. Finalny matč atrymaŭsia vielmi bojkim. Anturaž čempijanatu byŭ zdoraŭski, było kruta. Možna było śmiajacca sa słovaŭ prezidenta, što my zrobim «najlepšy čempijanat u historyi», ale praviali dobra arhanizavany turnir ź minimalnaj kolkaściu kasiakoŭ.
My ŭ redakcyi vielmi aktyŭna manitoryli tvitary, instahramy haściej čempijanatu i zaŭvažyli, što nijakaha niehatyvu nie było. U adroźnieńnie ad toj ža sočynskaj Alimpijady, dzie było šmat niedarečnaściaŭ.
Zaŭziatary, dumaju, nie vielmi zrazumieli, čamu ŭ nas «štości nie tak». Dla ich umovy byli stvoranyja vydatnyja.
«NN»: Horad žyŭ chakiejem?
MB: Ja žyvu na ŭskrajku horada, jezdžu na pracu na mašynie, pierasoŭvajusia pa horadzie ad ofisa da ofisa, dyk bačyŭ nievialikuju kolkaść zaŭziataraŭ. Ja dumaju, što nielha kazać pra napłyŭ turystaŭ. Jasna, što ich było bolej, čym u zvyčajnyja dni, ale heta nie fantastyčnaja ličba. Kali ž zaŭziatary źbiralisia razam, jechali na arenu ci hladzieli ŭ kaviarni chakiej, to atmaśfiera ažyvała.
Uvohule, dla Biełarusi, dzie cikavaść da sportu minimalnaja, — hety praryŭ.
Daj Boh, kab hety intares da sportu nie minuŭ. U niejki momant usie spartyŭnyja ŚMI ŭpiorlisia ŭ stol pa kolkaści tych ludziej, što zacikaŭlenyja sportam.
«NN»: Słabyja składy zbornych nie papsavali ŭražańnie?
MB: My analizavali, kolki čempijonaŭ śvietu va ŭsich zbornych pryjechała na čempijanat. Kali zvyčajna ich 60—70, to ciapier ich było kala 30. Ale ž pryjechali Jaramir Jahr, Pieka Rynie, Alaksandr Aviečkin.
Heta nie byŭ zusim ubohi čempijanat, jaki nikomu nie cikavy.
Zatoje pry takich asłablenych składach u zbornaj Biełarusi było bolš šancaŭ na dobry vynik, jak skazaŭ Michaił Zacharaŭ. Zrešty, chakiej byŭ na čempijanacie dobraha ŭzroŭniu. Rasija, pry roznym da jaje staŭleńni, hulała ahresiŭna, u siłavy chakiej. I finy raskačaharylisia naprykancy. Navat pry lepšych składach hulni byvajuć mienš intryhoŭnymi.
«NN»: Hety čempijanat uvajšoŭ u historyju jak samy naviedvalny, tym nie mienš dobraja častka kvitkoŭ raspaŭsiudžvałasia zadarma.
MB: Znoŭ biełaruskaja rečaisnaść. Nibyta ŭsio zrabili niakiepska, a ludzi nie mahli trapić na trybuny, kali niechta chadziŭ biaspłatna.
Treba razumieć, što my žyviom u Biełarusi i biez takich idyjockich rašeńniaŭ — nikudy.
Patrabavali, kab milicyjanty ŭśmichalisia, nadhlady byli bolš łahodnyja, a ź biletami — heta takaja biełaruskaja fiška: a raptam nichto nie prydzie, a my zhańbimsia, treba padstrachavacca. Ale my b praviali dobry čempijanat i biez hetych zahonaŭ sałdat, i raspaŭsiudu biletaŭ pa pradpryjemstvach. Na pieršaj hulni Biełarusi z ZŠA było šmat pustych miescaŭ, paśla razabralisia — i bolej takoha nie było.
«NN»: «Saviecki sport» nazvaŭ minski čempijanat «samym pjanym» za apošnija 20 hadoŭ.
MB: Ja byŭ u 2007 hodzie na čempijanacie ŭ Maskvie. Tam nie było takich arhanizavanych miescaŭ dla papojek. A tut usie ŭmovy byli stvoranyja. Nu čamu b nie vypić? Tym bolš ludzi pryjechali adpačyvać. Biełarusy chucieńka zaryjentavalisia, zrabili hetyja «zony haścinnaści» miescami svajho pryžavańnia — pili, hulali. Heta kaža ab tym, što ŭ Minsku ŭsio skavana. U Minsku niama nijakaj dźvižuchi, jakaja była b cikavaja moładzi. A čempijanat padaryŭ takuju mahčymaść, to ludzi tudy rynuli.
Nie treba aburacca pjanymi: padčas śviatkavańnia 3 Lipienia na nabiarežnaj Śvisłačy budzie prykładna toje ž.
«NN»: Kažuć, što spartovyja pieramohi spryjajuć kansalidacyi nacyi. Zhodnyja?
MB: Mała što hetamu tak spryjaje, jak spartovyja pieramohi. Ja nie mahu ŭspomnić, što jašče ŭ biełarusaŭ vyklikaje takija emocyi, kali jany kryčać, pišuć radasnyja pasty ŭ Fejsbuku. My vielmi strymanyja, viedajem, što nikudy chadzić nie treba, bo tam, dzie bolej za try čałavieki, mohuć aryštavać. Kali adbyvajecca vybuch emocyj, to ludzi ŭspaminajuć, što možna paviesialicca, uzhadvać, što my biełarusy.
Paśla pieramohi nad Łatvija ja adčuvaŭ padjom, što biełarusy hanaracca svajoj kamandaj, adčuvajuć honar za krainu.
Kali rasiejcy abradavalisia, što zavajavali Krym, to ŭ nas nacyja bolš miralubivaja, i navat viartańnie Smalenskaj vobłaści takoj radaści nie pryniesła b. Na karotki pieryjad sport dapamahaje abjadnać narod.
«NN»: A što da ludziej, jakija chadzili z namalavanymi na adnoj ščace biełaruskim dziaržaŭnym ściaham, a na druhoj — rasiejskim. Heta narmalna?
MB: Ni dla kaho nie sakret, što ŭ nas šmat ludziej, što padtrymlivajuć Rasiju. A na čempijanacie śvietu heta prajaviłasia najbolš jarka.
Heta častka nacyjanalnaj palityki, kali my adšturchoŭvajem usio biełaruskaje: zabyvajem movu i historyju, nie adznačajem uhodki Hrunvaldskaj bitvy, nie viedajem, chto taki Mindoŭh i Vitaŭt. Heta ž jašče z časoŭ SSSR idzie, što my małodšyja braty — Biełoruśsija, Małorośsija.
Heta adbivajecca. Dziaržava nie prykładaje vialikich namahańniaŭ, kab my adčuvali siabie samadastatkovaj krainaj, pierastavali zaŭzieć za, chaj i susiedskuju, Rasiju. U takich abjomach, jak my bačyli ŭ Minsku, —heta vielmi zadzirliva, aburalna, i mnie heta nie padabajecca.
