I žarści hetyja pryvodziać da sumnych dumak. Najpierš sum palahaje ŭ tym, što ŭ biełaruskaj kontrelity dahetul nie źjaviłasia niejkaje idei ci kaštoŭnaści, što mahła b abjadnać prychilnikaŭ demakratyčnych pieraŭtvareńniaŭ. Lidary, jak ich nazyvajuć, dumak dahetul nie zrazumieli prostaj iściny: prablema našaha hramadstva nie ŭ niejkaj asobie, a ŭ tych vyčvarnych idejach, jakija zaśmiecili mazhi bolšaj častki ludziej. I kamunistyčnaja ideja — adna z najbolš vyčvarnych i zhubnych za historyju nie tolki našaha naroda, ale i ŭsiaho čałaviectva. Parazitujučy mienavita na joj trymajecca złačynny biełaruski režym.
Dyk padavałasia b, čamu ŭsim družna nie paradvacca za ŭkrainski narod, jaki zrynuŭ idała savieckaj epochi?
Nie, čujem lamant pra toje, jakoje heta «varvarstva», jaki «žach», jaki «hvałt»! Hvałt nad niaščasnym Iljičom i našaj historyjaj!
Što ž, ryzykniem va ŭsim hetym razabracca. Ale pisać doŭhija teksty nie budziem — u viek minimalizmu ich nichto nie čytaje. (Ja i sam nie čytaju, kali bukviej zašmat.) Tamu my pa paradačku i karocieńka.
Chłuśnia №1: nielha znosić pomniki. I najbolš viščać ab niedapuščalnaści znosić pomniki nieakamunisty. Ich možna zrazumieć — padniali ruku na ichnaha istukana. Ale pryhadajem, što zrabili sami kamuniaki, kali asudzili kult asoby baćki svajho — Stalina. Pravilna, jany vynieśli jaho z maŭzaleja i zrynuli ŭsie jahonyja pomniki.
Chłuśnia №2: pomniki znosiać tolki varvary. Dokazaŭ advarotnaha šmat. Tut možna pryhadać i źniesieny ŭ 2012 hodzie pa rašeńni aŭstryjskich uładaŭ pomnik na mahile baćkoŭ Adolfa Hitlera, bo miesca ich pachavańnia stałasia Miekaju nieanacystaŭ. I źniesieny ŭ Madrydzie ŭ 2006 hodzie pa rašeńni ispanskich uładaŭ pomnik dyktataru Franka. A kolki źniesienych i demantavanych pomnikaŭ Leninu i inšym kamunistyčnym katam pa ŭsioj postsavieckaj prastory ŭklučna z krainami byłoj Varšaŭskaj damovy, dyk i pieraličyć niemažliva.
Chłuśnia №3: Lenin nie ŭdzielničaŭ u represijach i ich nie pačynaŭ. Hetuju łžyvuju tezu možna abviarhać doŭha i šmatlikimi cytatami zasnavalnika čyrvonaha teroru, ale ja pryviadu tolki adnu. «Chto maje vušy, kab čuć, niachaj čuje» (Maćvieja 11:15).
«Nam vo čto by to ni stało nieobchodimo proviesti izjatije cierkovnych ciennostiej samym riešitielnym i samym bystrym obrazom, čiem my možiem obieśpiečiť siebie fond v nieskolko sotien millionov zołotych rublej (nado vspomniť hihantskije bohatstva niekotorych monastyriej i łavr). /…/Čiem bolšieje čisło priedstavitielej rieakcionnoho duchovienstva i rieakcionnoj buržuazii udastsia po etomu povodu rasstrielať, tiem łučšie. Nado imienno tiepieŕ proučiť etu publiku tak, čtoby na nieskolko diesiatkov let ni o kakom soprotivlenii oni nie śmieli i dumať». (Sakretnaje piśmo Lenina členam Palitbiuro CK RKP(b). Archiŭ: RCCHIDNI. F. 2. Op. 1. D. 22947. Istočnik: Istorija Rośsii. 1917 — 1940. Chriestomatija / Sost. V.A. Mazur i dr.; pod riedakcijej M.Je. Hłavackoho. Jekatierinburh, 1993.Opublikovano v INTERNET: 2001, ijul).
Chłuśnia №4: Lenin — heta naša historyja. Dadzienaja chłuśnia — samaja rapaspaŭsiudžanaja i adnačasova samaja absurdnaja. (Tamu my pryśviacim joj bolš bukviej.) Ja kažu takim ludziam: dyk i Hitler dla Hiermanii — heta ž taksama historyja, ale ni ŭ koha i ŭ dumkach nie moža ŭźniknuć, kab stavić pomniki nacystu i jahonym imiem vulicy nazyvać.
Dyk dla čaho nam dadzienaja historyja? Biblija śviedčyć pra značeńnie historyi nastupnaje: «Tak kaža Haspodź: spynieciesia na šlachach vašych i razhledźcie, i raspytajcie pra šlachi staražytnych, dzie šlach dobry, i idziecie pa im, i znojdziecie spakoj dušam vašym. Ale jany skazali: «nie pojdziem» (Jaremii 6:16). Takim čynam, historyja dadzienaja nam dla taho, kab my vučylisia na jaje pamyłkach, kab my šukali, dzie byŭ u joj šlach dobry, i pa im išli. Niekatoryja ž dahetul robiać usio naadvarot: šukajuć šlachi samyja kiepskija i sprabujuć pa ich vieści. Niekatoryja ž «lidary dumak» dahetul kažuć: «Nie pojdziem!» A kali niechta vystupaje za toje, kab pajści, jany ŭklučajuć hałoŭnuju svaju mantru: «Heta naša historyja!»
Tak, Lenin i kamunizm našaja historyja. Ale kab pačać novaje žyćcio, kab adradzilisia narod i kraina — u historyi takoj treba zrabić pravilnyja vysnovy, prynieści za jaje pakajańnie. Tak, jak u svoj čas pakajalisia za złačynstvy nacyjanał-sacyjalistaŭ niemcy. I jak nie mahła Hiermanija pačać novy šlach, kali b pakinuła na svajoj ziamli simvały nacyzmu, tak nie zmožam pačać my, kali pakiniem na svajoj ziamli pomniki kamunistyčnym ludajedam. Tym ludajedam, jakija prynieśli małochu svajho režymu nie mienš achviaraŭ, čym prynios Hitler sa svaimi paśladoŭnikami.
I ja vieru, ja viedaju, nadychodzić toj dzień, kali my vyjdziem na płošču Niezaležnaści stalicy našaj radzimy, i my zakiniem trasy na statuju kryvavaha idała, i my zryniem hetaha viernaha słuhu djabła z našaj ziamli. Zryniem, jak heta zrabiŭ učora ŭkrainski narod.
Ja vieru, ja viedaju — zryniem.
