Pa vialikim rachunku, ja vyvučyŭ biełaruskuju movu ŭ śviadomym vieku, dzieści ŭ 9 ci 10 klasie škoły. Čytajučy «Našu Nivu» taraškievicaj praź internet, a potym — razmaŭlajučy pa-biełarusku doma.

Pierad hetym ja, maskoŭskaje dzicia, kaliś daŭno paŭtara hoda chadziŭ u škołu ŭ Miensku, dzie biełaruskaja mova i biełaruskaja litaratura ŭ vykładańni suvoraj nastaŭnicy — jak potym vyśvietliłasia, zaciataha člena TBM — byli siarod samych nielubimych maich pradmietaŭ.

Kali b nie taraškievica, majo zacikaŭleńnie biełaruščynaj, napeŭna, mahło b i nie pieramahčy niepraciahłych i małapryjemnych školnych uspaminaŭ. Prykładna heta i tłumačyć adroźnieńnie majho staŭleńnia da taraškievicy i narkamaŭki.

Taraškievica dla mianie — symbal vyzvaleńnia z ramak, stvoranych nia samymi razumnymi ludźmi ŭ nia samych zdarovych umovach,
symbal viartańnia nazad da čahoś pieršasnaha i pravilnaha.
I tak, heta taksama symbal peŭnaj frondy, peŭnaha demanstratyŭnaha pratestu nia tolki suprać rusifikacyi i niebiełaruskamoŭnaści jak takoj, ale i suprać kandovaj i miortvaj savieckaj biełaruščyny, usiaho hetaha sialanska-žabrackaha jenku pra «biełarusa — pan sachi», «ziamielku našu harotnuju» i «mužyka, durnoha jak varona» z pylnych i panurych beeseseraŭskich školnych padručnikaŭ.

Pačać karystacca narkamaŭkaj ja ŭ vyniku zmoh tolki paśla dziesiaci hod paśladoŭnaha karystańnia taraškievicaj, dyj to ja nikoli pa-aŭtarsku nie napišu na biełaruskaj movie «Vienhryja», «Hiermanija» ci «Saviet Jeŭropy».

Škada, što paśla taho, jak ad taraškievicy admoviłasia «Naša Niva», unutry Biełarusi raptoŭna nie zastałosia ŭpłyvovych ŚMI, jakija b jaje trymalisia. Ciapier viernymi taraškievicy zastajucca tolki biełaruskija redakcyi radyjo «Svaboda», radyjo «Palonija» i sajty BNF ci KCHP-BNF, a taksama kamunikaty Rady BNR.

Ale

adsutnaść upłyvovych unutrybiełaruskich ŚMI na taraškievicy nie zakryvaje pytańnia nakont taho, ci nia jość u ideale metazhodnym uviadzieńnie taraškievicy ŭ jakaści aficyjnaha dziaržaŭnaha standartu. Ja liču, što adkaz chutčej «tak»,
čym «nie».
Čym jašče taraškievica lepšaja za narkamaŭku:

Nie ŭnarmavanaść dziaržavaj. Ja pryncypovy praciŭnik taho, kab niejkija dziaržaŭnyja čynoŭniki, navat nadzielenyja akademičnymi tytułami, naviazvali nam, darosłym ludziam, standart taho, jak nam karystacca našaj movaj. I pahatoŭ navažalisia štrafavać za nievykanańnie ichnych praviłaŭ.

Moŭnaja norma pavinna być vynikam kansensusu karystalnikaŭ, a nie dyktatu pryznačanych źvierchu akademičnych čynuš
— i kadyfikacyja taraškievicy, u svoj čas prapanavanaja kalektyvam nie afilijavanych ź dziaržavaju movaznaŭcaŭ, dobra na rolu hetkaha «hramadzkaha standartu» padychodzić. Prytrymlivańnie hetaj normy pavinna być u niejkim sensie analaham dobraha hustu, a nie abaviazkam. A akademiki hetuju normu pavinny fiksavać, a nie farmulavać i naviazvać.

● Samaje hałoŭnaje — bolšaja lahičnaść i paśladoŭnaść. Narkamaŭka — heta śviadoma zrusifikavanaja versija biełaruskaj movy, jana takoj była, jość i budzie zaŭždy.

Źviarnicie ŭvahu, słova «šou» na narkamaŭcy pišacca nasupierak usim mahčymym arhumentam praz «u», a nie «ŭ», tolki tamu, što pa-rasiejsku jano taksama «šou». Pry hetym «kaŭboj» pišacca praz «ŭ» tolki tamu, što heta nam dazvalaje rasiejskaja mova, dzie jano pišacca praz «v».

Majmu škalarskamu rozumu ŭ šostaj klasie tak i nia stałasia zrazumiełym, čamu pavinny być «dźviery», a nie «dviery», «ćviordy», a nie «tviordy».
I tolki taraškievica ź jaje «ćviordymi» «dźviaryma» dała adkaz na hetaje pytańnie.
Zamiežnyja hieahrafičnyja nazvy i imiony ŭ akademičnaj narkamaŭcy (i pad jaje ŭpłyvam) ŭvohule padajucca vyklučna ŭ trasiankapadobnym «pierakładzie» z rasiejskaj movy
— «Sici», «Cirol», «Cimaci Snajder», «Julija Cimašenka», «Rod Scjuart», «Brus Sprynhscin» i hetak dalej. U planach narkamaŭskich rusifikataraŭ niekatory čas było navat uviadzieńnie ŭ jakaści normy słovaŭ kštałtu «cieatr», «licieratura» i «cielefon» — i na prykładzie zamiežnych imionaŭ i nazvaŭ my hetuju śviadomuju ci padśviadomuju «paŭzučuju rusifikacyju» bačym u dziejańni. Chacia navat bolš za heta — niadaŭna vyśvietliŭ, što ŭ tak zvanaj litaraturnaj biełaruskaj movie słova «rutyna», routine, taksama pazyčajecca nie z francuskaj, a z rasiejskaj, i maje formu «rucina». Kamu jak, a mnie heta ŭsio padčas pary nahadvaje prosta niejkuju «zašytuju ŭ kod» hetaha skalečanaha savieckaha pravapisu abrazu nośbitam biełaruskaj movy.
Narkamaŭka stvarałasia dziela źniščeńnia biełaruskaj movy, dziela taho, kab biełaruskaja mova zrabiłasia niazručnaj i kab ludzi advaročvalisia ad jaje.
I jana hetuju svaju pracu paśpiachova robić užo nia pieršaje dziesiacihodździe.
Клас
1
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna?